Skarga na pracownika to jedna z form wyrażania własnego zdania na temat zachowania pracownika lub procedur, według których pracownik zobowiązany jest postępować. W większości jednak stosuje się ją w przypadku do czynienia z zaniedbaniem, nadużyciem lub nieprawidłowym wykonywaniu obowiązków, ale nie tylko! Sprawdź czym jest skarga na pracownika i jak ją złożyć, aby była skuteczna, a na sam koniec umożliwiamy pobranie darmowego, edytowalnego wzoru! Przejdź na skróty:1 Skarga na pracownika urzędowego – podstawa prawna2 Gdzie skierować skargę, wniosek lub petycję?3 Jak długo urząd może rozpatrywać skargę?4 Gdzie zgłosić skargę na pracownika prywatnej firmy?5 Skarga na pracownika ochrony6 Skarga na pracownika – pobierz wzórSkarga na pracownika urzędowego – podstawa prawnaPrawo do składania skarg, wniosków, petycji w związku z działalnością danego urzędu wynika bezpośrednio z art. 63 Konstytucji oraz art. 221 Zapoznajmy się z jego brzmieniem:“Art. 221. KPA§ każdemu w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej prawo składania skarg i wniosków do organów państwowych, organów jednostek samorządu terytorialnego, organów samorządowych jednostek organizacyjnych oraz do organizacji i instytucji społecznych realizowane jest na zasadach określonych przepisami niniejszego działu.§ i wnioski mogą być składane do organizacji i instytucji społecznych w związku z wykonywanymi przez nie zadaniami zleconymi z zakresu administracji publicznej.§ i wnioski można składać w interesie publicznym, własnym lub innej osoby za jej zgodą.“Zatem każdemu obywatelowi przysługuje prawo do złożenia skargi na pracowników państwowych, samorządowych i instytucji społecznych zarówno w interesie publicznym, własnym lub kogoś innego za jej zgodą. Natomiast w art. 63 Konstytucji oraz art. 237 § 1 i 3 określone zostały sytuacje, w których złożenie takiego pisma jest w pełni zasadne. Okazuje się, że skargom i wnioskom podlegają nie tylko nieprawidłowe wykonanie zadań z zakresu administracji publicznej, niewłaściwego zachowania pracownika czy też nieprzestrzeganie prawa, ale także wszelkie propozycje ulepszenia organizacji urzędu, usprawnienia pracy, zapobiegania nadużyciom i lepszym zaspokajaniu potrzeb ludności. Ponadto przepisy te nie zawierają pełnego wykazu wszystkich zagadnień, a jedynie wskazują kilka możliwych problemów. Przedmiotem skargi może być także naruszenie interesu obywatela, biurokratyczny sposób załatwiania spraw, naruszenie praworządności, niedotrzymanie terminu wydania decyzji, czy też odpowiedzi. Gdzie skierować skargę, wniosek lub petycję?Skargę należy skierować do organu właściwego do rozpatrywania skarg, ustalonego przez odpowiednie przepisy dotyczące danego zagadnienia. W przypadku kiedy przepisy nie określają organu właściwego z pomocą przychodzi art. 229 przedstawiający listę przypadków i odpowiednie organy:Art. 229 rady gminy, rady powiatu i sejmiku województwa jest wojewoda, a w zakresie spraw finansowych – regionalna izba obrachunkowa,2. organów wykonawczych jednostek samorządu terytorialnego w sprawach należących do zadań zleconych z zakresu administracji rządowej jest wojewoda,3. zarządu gminy oraz wójta (burmistrza lub prezydenta miasta) i kierowników gminnych jednostek organizacyjnych, z wyjątkiem spraw określonych w pkt 2 jest rada gminy,4. zarządu powiatu oraz starosty, a także kierowników powiatowych służb, inspekcji, straży i innych jednostek organizacyjnych, z wyjątkiem spraw określonych w pkt 2 jest rada powiatu,5. zarządu i marszałka województwa, z wyjątkiem spraw określonych w pkt 2 jest sejmik województwa6. wojewody w sprawach podlegających rozpatrzeniu według kodeksu jest właściwy minister, a w innych sprawach – Prezes Rady Ministrów,7. innego organu administracji rządowej, organu przedsiębiorstwa państwowego lub innej państwowej jednostki organizacyjnej jest organ wyższego stopnia lub sprawujący bezpośredni nadzór,8. ministra jest Prezes Rady Ministrów,9. organu centralnego i jego kierownika jest organ, któremu on jeśli skarga została skierowana do organu niewłaściwego do rozpatrzenia danej skargi, organ otrzymujący skargę powinien ustalić urząd właściwy i niezwłocznie przekazać korespondencję lub poinformować obywatela gdzie należy złożyć długo urząd może rozpatrywać skargę?Zgodnie z art. 231 urząd powinien rozpatrzyć skargę bez zbędnej zwłoki, lecz jednak nie później niż w ciągu jednego miesiąca. Powinien także poinformować obywatela o sposobie rozwiązania jego skargi. W przypadku jednak, gdyby pismo trafiło pierw do urzędu niewłaściwego, to urząd ten powinien przekazać skargę do urzędu właściwego do rozpatrzenia w terminie niezwłocznym, a maksymalnie w ciągu siedmiu dni. Zatem maksymalny termin może wynosić miesiąc i siedem dni w przypadku takiego obrotu spraw. Jeśli odpowiedź nie zostanie wydana w określonym terminie, obywatelowi przysługuje prawo do złożenia kolejnej skargi. To samo prawo przysługuje osobie, która nie jest zadowolona ze sposobu załatwienia zgłosić skargę na pracownika prywatnej firmy?Powyższe podstawy prawne dotyczą jedynie urzędów publicznych, samorządowych i instytucji społecznych. Co zrobić kiedy to pracownicy prywatnych firm niewłaściwie się zachowują, czy też wykonują bezprawne działania? Skargę na pracowników, konsultantów należy składać w zależności od możliwości – bezpośrednio do przełożonego, właściciela sklepu, czy operatora linii komórkowej. Pracodawca jest odpowiedzialny za swoich pracowników i w jego interesie jest zadbanie o posiadanie wysoko wykwalifikowanej kadry pracowniczej, która wyzbywa się niewłaściwych zachowań podczas wykonywania swoich obowiązków. W kwestii pracownika jest ocena obsługi klienta pod wieloma kryteriami, która może doprowadzić do zaprzestania korzystania usług / produktów danej firmy. Skarga na pracownika ochronyNadużyciem, które postanowiłem opisać jest niewłaściwe zachowanie pracowników ochrony w sklepie. Traktowanie jak potencjalnego złodzieja pomimo braku najmniejszego dowodu, czy też nakłanianie do przeszukania osobistego pomimo zapewnień, że niczego nie ukradliśmy. Pracownicy ochrony mają prawo zatrzymać klienta w przypadku uzasadnionego podejrzenia, iż dokonał kradzieży. Należy pamiętać, iż możemy się poddać kontroli tylko i wyłącznie z naszej własnej woli. W przypadku kiedy niczego nie zrobiliśmy, żądajmy pojawienia się Policji. Klientowi przysługuje prawo do złożenia skargi za niesłuszne posądzenie o kradzież, czy nawet niegrzecznego zachowania pracownika ochrony. Wniosek kierujemy do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, a konkretnie do Departamentu Zezwoleń i Koncesji w Warszawie. Kiedy departament stwierdzi uchybienia w działaniach i przekroczenie swoich uprawnień w stosunku do niewinnego klienta, może podjąć decyzję nawet o cofnięciu koncesji wydanej firmie ochroniarskiej. Specjalnie dla naszych czytelników przygotowaliśmy edytowalne wzory omawianych pism. Wystarczy, że klikniesz na jeden z poniżej wyświetlonych wzorów, a zostaniesz przeniesiony do strony tym przypadku znajdziesz:Skarga na pracownika – wzór darmowyUwaga! Wzory w plikach .PDF możesz edytować nawet w przeglądarce, co znacznie przyśpieszy cały proces i nie wymaga używania dedykowanego oprogramowania. Jeśli po wydrukowaniu widoczne są suwaki wyboru lub doświadczasz problemu z czcionką, skorzystaj z programu Adobe na pracownika administracji publicznej – wzór darmowy0,00 złAbsolwent kierunków Finanse i Rachunkowość, Zarządzanie Marketingiem oraz Innowacyjne Zarządzanie Marką na Wyższej Szkole Bankowej w Poznaniu. Zawodowo zajmuje się rozwojem małych i średnich firm opracowując i wprowadzając nowe strategie marketingowe oraz sprzedażowe.

Każdego dnia otrzymujemy od Pańtwa wiele informacji o nieprawidłowościach w działalności firm windykacyjnych, które potrafią skutecznie uprzykrzyć życie rzekomego dłużnika. Na naszym blogu poruszaliśmy już temat co może, a czego nie może windykator. Udzielaliśmy również wskazówek, w jaki sposób rozmawiać z pracownikiem firmy windykacyjnej przez razem jednak postanowiliśmy pokazać Państwu jak można przejść z defensywy do ataku w kontakcie z windykatorem. Wskażemy Państwu miejsca w jakie możecie się Państwo udać jako dłużnicy oraz sposoby jakich możecie użyć, aby windykator nie czuł się bezkarny wobec waszej osoby. Jako dłużnik musisz mieć świadomość, że obowiązujące przepisy, w tym przepisy Konstytucji RP, dają prawo każdemu obywatelowi do poczucia bezpieczeństwa oraz zachowania jego godności i poszanowania prawa do prywatności. Wskażemy również czy istnieje wzór skargi na firmę windykacyjną. Spis treściCzy z firmą windykacyjną można sobie poradzić?Komisja Nadzoru Finansowego (KNF)Rzecznik FinansowyPowiatowy (miejski) Rzecznik Praw KonsumentówUrząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów (UOKIK)Skarga na firmę windykacyjną – szukać pomocy prawnej?Czy z firmą windykacyjną można sobie poradzić?Czy z firmą windykacyjną można sobie poradzić? Oczywiście, że TAK. Trzeba tylko wiedzieć jak, co i gdzie napisać. W większości przypadków rozprawienie się z firmą windykacyjną najlepiej przeprowadzić w postępowaniu sądowym. Całkowite umorzenie zadłużenia możliwe jest bowiem wyłącznie poprzez oddalenie powództwa. A żeby do tego doszło koniecznym staje się umożliwienie firmie windykacyjnej skierowania sprawy do sądu. Następuje to poprzez sądowy pozew o zapłatę długu, który w imieniu windykatora składa jego naszego wieloletniego doświadczenia Kancelarii EUROLEGE wynika, że osoby wchodzące w spór z firmą windykacyjną bardzo często zyskują. Jeśli nie całkowite oddłużenie to chociaż znaczącą redukcję długu – nawet o ponad 50% pierwotnej wartości!Zatem gdzie złożyć skargę na firmę windykacyjną? Poniżej instytucje, które warto zainteresować swoją sytuacją, kiedy nęka Cię Nadzoru Finansowego (KNF)Kiedy potencjalny dłużnik otrzymuje wezwanie do zapłaty z firmy windykacyjnej zazwyczaj ciężko mu jest zrozumieć kto tak naprawdę ma być jego nowym wierzycielem. W pismach wzywających do zapłaty zazwyczaj uzyskujemy informację, że dług został zakupiony przez Fundusz Inwestycyjny X, a w jego imieniu wezwanie do zapłaty kieruje firma windykacyjna (kancelaria windykacyjna) Y. Na naszej stronie znajdziesz listę funduszy najczęściej pozywających dłużników do otrzymująca wezwanie do zapłaty z kancelarii windykacyjnej powinna każdorazowo ustalić, kto wedle tego pisma ma być jej obecnym wierzycielem. Zadłużenia banków, uczelni, firm telekomunikacyjnych czy ubezpieczycieli zakupują najczęściej niestandaryzowane sekurytyzacyjne fundusze inwestycyjne zamknięte, w skrócie NSFIZ, np. Prokura, Ultimo, Best, Hoist, dłużnik musisz wiedzieć, że fundusze inwestycyjne podlegają nadzorowi ze strony Państwa. W tym przypadku jest to Komisja Nadzoru Finansowego w Warszawie. Jeśli zatem czujesz, że firma windykacyjna, którą reprezentuje konkretny fundusz inwestycyjny naruszyła Twoje prawa, np. narusza Twoje prawo do prywatności, nachodzi Cię w pracy, informuje znajomych i sąsiadów o Twoim zadłużeniu, to może złożyć skargę na taki NSFIZ do Komisji Nadzoru możesz złożyć elektronicznie, wysyłając jej treść na: można wysłać również przesyłką tradycyjną na następujący adres: Komisja Nadzoru Finansowego, Plac Powstańców Warszawy 1, Skr. pocztowa nr 419, 00 – 950 WarszawaDOSTAŁEŚ Z SĄDU NAKAZ ZAPŁATY?Nie czekaj aż pojawi się komornik! Masz tylko 14 dni, aby się odwołać i umorzyć prawnik bezpłatnie ustali czy masz możliwość skutecznego odwołania oraz jak możemy Ci porozmawiać z konsultantem wypełnij formularz i wyślij ROZMOWĘRzecznik FinansowyKolejną, centralną instytucją, która może być przydatna to Rzecznik Finansowy. Z jego pomocy możesz korzystać wówczas, jeśli Twoje reklamacje wysyłane do podmiotów rynku finansowego nie przynoszą zamierzonych rezultatów. Warto na pewno skorzystać z pomocy Rzecznika Finansowego w sprawach, w których firma pożyczkowa, windykacyjna czy bank nie chcą uznać Twojego stanowiska w zakresie nadpłaty kredytów i samo dotyczy sytuacji, w których osoba zadłużona nie może sobie poradzić samodzielnie z kwestiami dotyczącymi klauzul niedozwolonych. Czyli sporu pomiędzy konsumentem a instytucją finansową na tle wygórowanej kwoty do zapłaty ze strony konsumenta, np. zawyżonych pozaodsetkowych kosztów kredytu Finansowy posiada swoją stronę internetową: (miejski) Rzecznik Praw KonsumentówNajbliższym organem, do jakiego dłużnik może się zwrócić jest powiatowy (miejski) rzecznik praw konsumentów, który posiada swoją siedzibę w każdym starostwie powiatowym oraz urzędzie miasta na prawach dłużnik czuje się nękany przez firmę windykacyjną może udać się do miejskiego (powiatowego) rzecznika praw konsumentów i na miejscu złożyć skargę na działalność rzeczników praw konsumentów w Polsce znajdziesz tutaj: Ochrony Konkurencji i Konsumentów (UOKIK)Najwyższym organem służącym ochronie praw konsumentów w Polsce jest Urząd ochrony Konkurencji i Konsumentów, który stoi na straży ochrony konkurencji oraz konsumentów. W zakresie dotyczącym ochrony konsumentów UOKIK może nakładać na podmioty gospodarcze wysokie kary finansowe za działania mogące naruszać zbiorowe interesy do UOKIK można kierować listownie na adres urzędu: Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Plac Powstańców Warszawy 1, 00 – 950 na firmę windykacyjną – jeden, unikatowy wzór skargi na firmę windykacyjną nie istnieje. Każda sprawa jest bowiem inna i nie jest możliwym wskazanie wszystkich okoliczności w jednym wzorze. Przy czym możemy wskazać na pewne minimalne wymagania, jakim powinno odpowiadać oficjalna skarga na firmę windykacyjną. Każde takie pismo powinno zawierać takie dane jak:data i miejscowość,dane osobowe i teleadresowe wnoszącego pismo,organ (instytucję), do której wnoszone jest pismo,wskazanie czego dotyczy sprawa i jakiej firmy windykacyjnej,opis Twojej sytuacji ze wskazaniem jakie działania firmy windykacyjnej zostały potraktowane przez Ciebie jako naruszenie prawa, etyki czy dobrych nie wiesz jak napisać skargę na firmę windykacyjną to zawsze możesz zwrócić się o pomoc. Prawnicy od długów chętnie pomogą Ci w sprawie i wskażą możliwe ścieżki wyjścia z sytuacji. Skarga na firmę windykacyjną to jedno. Najważniejsze jednak, aby możliwe było skuteczne oddłużanie i oddłużenie Twojej osoby ze wszystkich zobowiązań. Jest to zdecydowanie ważniejsze niż próby ciągłego zatrzymywania działań windykatora. Skarga na firmę windykacyjną nie rozwiązuje problemu, ale co najwyżej może tymczasowo ulżyć osobie zadłużonej w problemie natarczywości kontaktu. Po jakimś czasie problem może powrócić jeśli nie zostanie odpowiednio szukać pomocy prawnej?Masz sprawę przeciwko firmie windykacyjnej w sądzie albo u komornika? Skorzystaj z naszej bezpłatnej analizy swojej sytuacji. Nasz prawnik ustali jakie masz możliwości oddłużenia i jak możemy Ci pomóc. Mamy na swoim koncie kilka tysięcy wygranych spraw przeciwko firmom windykacyjnym, pożyczkowym oraz bankom. Pomogliśmy już tysiącom osób w całym kraju anulować zadłużenia w wysokości kilkudziesięciu milionów złotych. Kontakt z nami jest prosty, a wszystkie formalności załatwisz u nas w formie zdalnej. Wystarczy telefon albo inne urządzenie podłączone do Internetu. Każdy kontakt możesz z nami nawiązać nie wychodząc z domu czy się z nami już dziś. Zadzwoń, napisz lub wyślij zgłoszenie. Nasz konsultant oddzwoni do ciebie:Tel: 530 333 130Mail: kontakt@ zgłoszenie:

Prawo Pacjenta do skargi – Nie bój się – Uzasadniona skarga może pomóc w polepszeniu standardu usług Jeżeli Pacjent uzna, że jego prawo do ochrony zdrowia nie jest realizowane w sposób zadowalający, może złożyć skargę. Należy pamiętać, że uzasadniona skarga przyczynia się do poprawy świadczenia usług medycznych, a tym samym korzystnie wpływa na sytuację wszystkich pacjentów. Każda jednostka służby zdrowia, funkcjonująca w ramach ubezpieczenia zdrowotnego powinna umieścić w widocznym miejscu informację o dniach i godzinach, w których pacjent może zgłosić się w sprawach skarg i wniosków. Skargi mogą być składane ustnie lub pisemnie. Skarżący ma prawo żądać pisemnego potwierdzenia przyjęcia skargi. W zależności od tego, kogo skarga dotyczy (personelu medycznego, zakładu opieki zdrowotnej, NFZ), wskazana jest następująca kolejność postępowania: W przypadku gdy skarga dotyczy niewłaściwego zachowania personelu (lekarza, pielęgniarki, rejestratorki, itd.), pierwszym krokiem, który należy podjąć, jest interwencja u bezpośredniego przełożonego tego pracownika: w szpitalu jest nim ordynator, a w przychodni kierownik. Pacjent może również zwrócić się do właściwego ze względu na miejsce działania oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia. Pomoc można uzyskać najszybciej, zgłaszając się ze skargą do Rzecznika Praw Pacjenta. Do jego najważniejszych obowiązków i zadań należy: czuwanie nad przestrzeganiem praw pacjenta w placówkach służby zdrowia, wskazanie trybu postępowania w przypadku naruszenia uprawnień pacjenta, udzielanie odpowiedzi na skargi i pytania pacjentów oraz interwencje w przychodniach i szpitalach. Następną instancją jest centrala NFZ, której zadaniem jest ochrona interesów pacjenta, lub Biuro Rzecznika Praw Pacjenta (bezpłatna infolinia 0-800-190-590). W przypadku braku należytej staranności w wykonywanej praktyce medycznej, popełnionych błędów w leczeniu oraz stwierdzenia, że personel medyczny (lekarz, pielęgniarka) postępuje sprzecznie z zasadami etyki zawodowej lub narusza przepisy o wykonywaniu zawodu lekarza lub pielęgniarki i położnej, pacjent może zwrócić się do Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej, który funkcjonuje zarówno przy Okręgowej i Naczelnej Izbie Lekarskiej, oraz przy Okręgowej i Naczelnej Izbie Pielęgniarek i Położnych. Jeżeli natomiast zamiarem pacjenta jest uzyskanie odszkodowania, to należy zwrócić się do dyrektora placówki służby zdrowia, którą pacjent uznaje za winną wyrządzonej szkodzie oraz do firmy ubezpieczającej tę placówkę z wnioskiem o uzyskanie finansowego zadośćuczynienia. Na każdą jednostkę służby zdrowia udzielającą świadczeń zdrowotnych w ramach ubezpieczenia zdrowotnego nałożono obowiązek ubezpieczenia się od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych. Jest to jedno z podstawowych wymagań NFZ wobec świadczeniodawców i przy podpisywaniu umów na udzielanie świadczeń zdrowotnych wymagane jest przedstawienie przez ten podmiot dowodu ubezpieczenia OC w tym zakresie. Każdy świadczeniodawca powinien udzielić, na żądanie ubezpieczonego, informacji odnośnie nazwy i adresu ubezpieczającej go firmy. Taką informację pacjent otrzyma również zgłaszając się do właściwego oddziału NFZ.

Tak jak zapowiadałam w poprzednim poście wracam do tematu: skarga pacjenta. Dla zainteresowanych link do opisu historii pacjenta i odpowiedzi na złożoną przez niego skargę: historia pewnej skargi pacjenta. Myślę, że z perspektywy osób zarządzających placówkami medycznymi ważna będzie odpowiedź na pytanie: czy taka reakcja i procedura postępowania jak w opisanej przeze mnie historii jest odpowiednia czy też przychodnia powinna postąpić inaczej? Skarga pacjenta – analiza procedury Na plus oceniłabym to, że pacjentka miała jasność jak złożyć skargę. Procedura składania skargi została opisania na stronie internetowej. Zasady postępowania były też zgodne z tym jaki wizerunek chce kształtować ta przychodnia. Zachęca ona właśnie do nowoczesnych form kontaktu: poprzez stronę internetową. Gdybym zarządzała tym podmiotem zadałabym sobie pytanie – czy taka możliwość złożenia skargi wystarczy? Czy nie ma pacjentów, którzy woleliby w tradycyjny sposób zgłosić skargę, np. w samej placówce medycznej. Tutaj brakło mi możliwości wyboru. Możliwość wyboru, to ważny element, by budować przyjazne pacjentowi rozwiązania. Gdy jako pacjent mam wybór, to też mam poczucie, że to ja kontroluję sytuację! To też konkretny sposób na budowanie psychologicznej satysfakcji pacjenta (zobacz tutaj: satysfakcja psychologiczna). To także jedna z technik, by skarga pacjenta nie doprowadziła do jego utraty. Nie dość, że już do nas nie przyjdzie, to na dodatek opowie wszystkim zainteresowanym jak to źle został potraktowany. Skargę można traktować pozytywnie i wykorzystać ją do odbudowania zaufania pacjenta do przychodni. Na plus jest również szybkość reakcji. Jest to bardzo ważne, że odpowiedź na skargę była szybka. Jednocześnie czytając odpowiedź przychodni widać, że osoba, która odpisała na skargę faktycznie przeanalizowała sytuację. To wbrew pozorom nie takie oczywiste: sama kilkukrotnie otrzymywałam sztampowe odpowiedzi na skargi/reklamacje czy też nawet w jednym przypadku pismo dotyczyło nie mojej sprawy: ktoś pewnie zrobił „kopiuj – wklej” i nie zmienił opisu sytuacji. Na minus zaliczam treść i formę odpowiedzi. Na miejscu pacjentki poczułabym się pouczona i mimo, że może podobać się to, iż osoba rozpatrująca skargę stanęła po stronie swoich pracowników (co jest bardzo rzadkie), to niestety z dobrej intencji wyszła trudna sytuacja. Zobaczmy jak konkretne zdania (forma i treść) mogą wpłynąć na reakcję pacjenta. Analiza treści i formy odpowiedzi Przychodnia pisze: W naszej ocenie rejestratorki były miłe i profesjonalne. Super! Nic tak nie podnosi ciśnienia, jak kłócenie się z pacjentem. Pacjent mówi: Panie były niemiłe, a w odpowiedzi słyszy, że nie ma racji. Ja nie wiem czy Panie były miłe czy też nie, ale nawet, gdy pacjent nie ma racji to najgorszym rozwiązaniem (bo eskalującym konflikt) jest udowadnianie mu tego (jak to miało miejsce w tym przypadku). Następny fragment maila: Rozumiemy Pani zdenerwowanie brakiem możliwości umówienia wizyty, ale czasami jesteśmy zmuszeni zmagać się z problemami technicznymi, które są od nas niezależne. To zdecydujcie się czy rozumiecie moje zdenerwowanie (pierwsza część zdania jest bardzo OK, bo wyraża empatię), czy jednak nieudolnie się tłumaczycie (druga część zdania, która powoduje, że pierwsza część przestaje się liczyć). Tu dwa błędy: tłumaczenie się „dolewa oliwy do ognia” w przypadku zdenerwowanego pacjenta. Pacjenta nie obchodzą problemy techniczne. On nie będzie tego rozróżniał. Dla niego błąd lekarza, rejestracji, czy problemy techniczne, to po prostu jedna sytuacja: niezadowolenie z usług przychodni. Jest jeszcze niewinne słówko „ale”. Ma ono wielką moc. Kasuje w umyśle pacjenta tę dobrą treść, która była przed nim. Ta wypowiedź byłaby łatwiejsza do przyjęcia, gdyby zamiast „ale” zbudować dwa zdania. Taka drobnostka, a zmienia wiele. Ostanie zdanie do analizy. Gdy pacjentka już usłyszała, że to jej wina, bo Panie były miłe i bez wpływu na problemy techniczne to przeczytała: Liczymy zatem na Pani zrozumienie. To nie liczcie! Pacjentka też tak myślała, bo napisała następną skargę. Dla jasności – to zdanie byłoby w porządku, gdyby nie wcześniejsza treść maila. Puenta: sposób odpowiedzi na skargę jest kluczowy. Może nam przysporzyć (pomimo trudnej sytuacji) lojalnego pacjenta. Czy też niestety spowodować, że rozwiązywanie problemu się przedłuży (następne skargi), a pacjent stanie się negatywną reklamą naszej przychodni. Będzie opowiadał wszystkim, którzy tylko mu na to pozwolą w jak nieprzyjazny sposób został potraktowany. Temat skarg opisałam również tutaj: jak wyciągać konstruktywne wnioski ze skarg pacjentów? oraz: skargi i wnioski-kilka praktycznych kwestii Jeżeli chcesz skorzystać z pomocy doradczo-szkoleniowej, zapraszam Cię do kontaktu: tel.: +48 607 318 602e-mail: kontakt@

Otrzymałeś od komornika informację o toczącym się wobec Ciebie postępowaniu egzekucyjnym? A może dowiedziałeś się o tym fakcie poprzez dokonanie pierwszej czynności egzekucyjnej przez komornika? Twoim zdaniem komornik dopuścił się naruszenia prawa podczas wykonywania czynności egzekucyjnych? Dobrze trafiłeś! W artykule opisujemy, czym jest skarga na czynności komornika i w jaki sposób ją napisać. Całkowicie za darmo załączamy gotowy wzór (formularz) skargi do pobrania! Spis treściKiedy i jak dłużnik może dowiedzieć się o wszczętej egzekucji komorniczej?Kto może złożyć skargę na czynności komornika?Jak sporządzić skargę na czynności komornika?Wzór (formularz) skargi na czynności komornika do złożyć skargę na czynności komornika?W jakim terminie wnosi się skargę na czynności komornika?Ile wynosi opłata od skargi na czynności komornika?Co dalej z wniesioną skargą na czynności komornika?Skarga na bezczynność komornika?Gdzie szukać pomocy prawnej?Kiedy i jak dłużnik może dowiedzieć się o wszczętej egzekucji komorniczej?Kiedy dłużnik dowiaduje się o toczącym się postępowaniu egzekucyjnym? Jest dwie główne możliwości. Pierwsza to oficjalne pismo od komornika o wszczęciu postępowania egzekucyjnego i wezwanie do dobrowolnego wykazania majątku. Drugi sposób, zazwyczaj spotykany, to podjęcie czynności komorniczej bez żadnego uprzedniego zawiadomienia dłużnika, poprzez:zajęcie rachunku bankowego (blokada na rachunku bankowym);zajęcie wynagrodzenia za pracę (blokada pensji);zajęcie renty albo emerytury (zajęcie należności w ZUS);zajęcie zwrotu podatku dochodowego albo VAT (zajęcie należności w Urzędzie Skarbowym).Zwracamy uwagę, że komornik sądowy działa według ścisłych, jasno opisanych reguł, a podstawą jego działania jest prawomocne orzeczenie sądu zaopatrzone w klauzulę wykonalności (tytuł wykonawczy). Komornik nie jest uprawniony do badania zasadności wydania tytułu wykonawczego. Jeśli dowiedziałeś się, że toczono wobec Ciebie postępowanie sądowe dopiero od komornika, to koniecznie przeczytaj ten artykuł: Jak zatrzymać że komornik sądowy to nie windykator terenowy. Więcej o różnicach znajdziesz w naszym artykule, z którego dowiesz się co może windykator także, kim jest i jakie uprawnienia ma komornik: Kim jest i co może komornik sądowy. Poradnik osoby zadłużonejKto może złożyć skargę na czynności komornika?Wnieść skargę na czynności komornika mogą oczywiście osoby, których prawa zostały naruszone oraz ci, którzy podejrzewają, że mogło dojść do naruszeń. Pamiętajmy jednak, że skarga na czynności komornika może zostać wniesiona także przez inne organy i instytucje. Należą do nich: prokurator, organizacja pozarządowa, Rzecznik Praw Obywatelskich czy Rzecznik Praw Dziecka. Co zaskakujące, może to uczynić również sąd, przez który doszło do wszczęcia sporządzić skargę na czynności komornika?Jeśli kwestionujesz prowadzoną przeciwko Tobie egzekucję komorniczą, a jednocześnie wiedziałeś o wydanym wobec Twojej osoby orzeczeniu sądowym, które jest prawomocne, to możesz zarzucić komornikowi nieprawidłowości w działaniu. Przypominamy, że komornik sądowy nie bada zasadności tytułu wykonawczego pochodzącego od sądu, a więc jakiekolwiek zarzuty merytoryczne, np. przedawnienie roszczenia, brak istnienia zobowiązania czy brak wiedzy o osobie wierzyciela nie mogą stanowić podstawy skargi na czynności skarg na czynności komornika może być np.: nieprawidłowo obliczona opłata egzekucyjna, naliczenie za wysokich wartości odsetek, prowadzenie egzekucji względem osoby, która nie jest Z SĄDU NAKAZ ZAPŁATY?Nie czekaj aż pojawi się komornik! Masz tylko 14 dni, aby się odwołać i umorzyć prawnik bezpłatnie ustali czy masz możliwość skutecznego odwołania oraz jak możemy Ci porozmawiać z konsultantem wypełnij formularz i wyślij ROZMOWĘWzór (formularz) skargi na czynności komornika do celu ułatwienia dłużnikom składania skarg na czynności komornika wprowadzono uniwersalny formularz, który wystarczy uzupełnić w odpowiednich miejscach. Zaznaczamy, że obecnie komornik doręcza urzędowy formularz skargi dłużnikowi przy pierwszej czynności egzekucyjnej oraz stronom i uczestnikom obecnym podczas czynności dokonywanej poza kancelarią, chyba że czynność ta podlega zaskarżeniu skargą w formie Formularz skargi na czynności komornika [pdf]W przypadku stwierdzenia oczywistego naruszenia prawa przez komornika, sąd uwzględniając skargę, stosownie do okoliczności, może go obciążyć kosztami postępowania wywołanego skargą. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie stronom oraz Twoimi sprawami nie zajął się jeszcze komornik, ale obawiasz się, że w przyszłości może do tego dojść, prawnicy z EuroLege pomogą Ci zadbać o Twoje interesy, nim będzie za późno. Mądra profilaktyka uratowała wielu potencjalnych przyszłych dłużników przed postępowaniem egzekucyjnym. Jeżeli również uważasz, że lepiej zapobiegać niż leczyć koniecznie zapoznaj się z naszym artykułem: Chcesz uniknąć komornika? Zobacz jak to zrobićGdzie złożyć skargę na czynności komornika?Skargę na czynności komornika sądowego składa się obecnie do sądu rejonowego, przy którym działa komornik, ale za pośrednictwem tego komornika, którego czynności dłużnik kwestionuje. Ponadto skarga na czynności komornika powinna być złożona do sądu rejonowego, przy którym działa komornik. Ten również sąd rozpatruje skargę, którą dłużnik złożył na czynności jakim terminie wnosi się skargę na czynności komornika?Pamiętaj, że skargę na czynności komornika należy wnieść w nieprzekraczalnym terminie tygodnia (7 dni) od dnia dokonania czynności, jeśli dłużnik był przy niej obecny. Natomiast jeśli był nieobecny, to w terminie tygodnia (7 dni) od otrzymania informacji o czynności, którą dłużnik chce zaskarżać. Jeśli dłużnik nie zdąży z wniesieniem skargi na czynności komornika w terminie ustawowym, to będzie ona podlegała odrzuceniu. W takiej sytuacji sąd nie rozpatruje jej merytorycznie, nie bada zasadności zarzutów skargi na czynności komornika, o których dłużnik w tej skardze wynosi opłata od skargi na czynności komornika?Zgodnie z treścią przepisów o opłatach sądowych w sprawach cywilnych, opłata od skargi na czynności komornika wynosi 100 zł. Opłatę należy uiścić w znakach sądowych, kasie sądu rejonowego albo na rachunek bankowy właściwego sądu dalej z wniesioną skargą na czynności komornika?Jeśli dłużnik wniósł skargę na czynności komornika w sposób poprawny, w terminie i należycie ją opłacił, są dwa warianty działania. Po pierwsze, komornik sądowy, którego skarga dotyczy, może sam we własnym zakresie uwzględnić skargę. Jeśli jednak nie zgadza się ze skargą dłużnika na jego czynności komornicze, to skargę taką wraz z aktami przekazuje do właściwego sądu rejonowego, który rozpozna skargę. Zgodnie z przepisami sąd na rozpoznanie skargi na czynności komornika ma jedynie tydzień, ale jest to tylko termin instrukcyjny dla sądu i rzadko bywa, aby tak szybko sąd rozpatrujący skargę może uwzględnić w całości lub w części naszą skargę. Ma prawo także do jej oddalenia. Dlatego jeżeli nie jesteśmy pewni, czy czynności komornicze są prawidłowe, warto skonsultować się z prawnikami z EuroLege, którzy podpowiedzą możliwe rozwiązania. Sąd może także odrzucić naszą skargę, jeśli na przykład nie spełnia kryteriów formalnych takich jak na przykład dochowanie odpowiednich się, że skarga na czynności komornika może doprowadzić do sytuacji dla Ciebie skrajnie niekorzystnej? Myślisz, że takim działaniem tylko sobie zaszkodzisz? Nic z tych rzeczy. Możesz korzystać z przysługującego Ci prawa w tym zakresie, a komornik ma obowiązek sporządzić w terminie trzech dni uzasadnienie zaskarżonej czynności i przekazać ją wraz z aktami sprawy do na bezczynność komornika?Pamiętajmy, że skarga na czynności komornika dotyczy nie tylko dokonania przez niego wadliwej czynności, ale odnosi się również do sytuacji, gdy zaniechał swoich zobowiązań. Z perspektywy potencjalnego dłużnika ten drugi przypadek będzie miał miejsce, gdy komornik odmówi uchylenia zajęcia wierzytelności przeprowadzonego w sposób niedopuszczalny. Na przykład komornik dopuścił się zajęcia zbyt dużej sumy wynagrodzenia za pracę na rachunku bankowym. Znowelizowane przepisy umożliwiły złożenie skargi na bezczynność należy te zmiany uznać za ważne i potrzebne, gdyż wiele skarg trafiających do naszej Kancelarii dotyczyła tego, że komornik nie dokonywał czynności, co do których winien podjąć działania. Umożliwia to zarówno dłużnikowi jak i samemu wierzycielowi dyscyplinowanie komornika, którego dotychczas wiązały terminy bardziej instrukcyjne, za przekroczenie których nie ponosił żadnych naszej stronie zamieszczamy wzory pism do komornika, które każdy dłużnik może pobrać całkowicie bezpłatnie! Jeżeli Ty lub Twoi bliscy chcecie ustalić, czy działania komornika wobec Was są zgodne z prawem i komornik postępuje prawidłowo, możecie skorzystać ze wsparcia prawników z EuroLege. Nasi eksperci znają doskonale ograniczenia i możliwości prawne komorników oraz służą pomocą w tej kwestii. Nie czekaj i już dziś zrób coś dla siebie i swoich interesów. Skorzystaj z wiedzy i doświadczenia specjalistów z EuroLege, którzy rozwiązali niejeden spór z szukać pomocy prawnej?Masz sprawę w sądzie albo u komornika? Skorzystaj z naszej bezpłatnej analizy swojej sytuacji. Nasz prawnik ustali jakie masz możliwości oddłużenia i jak możemy Ci się z nasza Kancelarią jeszcze dzisiaj:Zadzwoń: 530 333 130Napisz: kontakt@ zgłoszenie:

Skarga na decyzję administracyjną. Artykuł 3 § 1 i 2 ustawy prawo o podstępowaniu przed sądami administracyjnymi stanowią, że Sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie, a kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na decyzje administracyjne oraz na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty. Nie ma więc żadnych wątpliwości, że ustawodawca zdecydował, że działanie administracji publicznej podlega kontroli przez sądy administracyjne. Z tego prawa skorzystać mogą podatnicy w formie tak zwanej skargi. Podstawy procedury wniesienia skargi na decyzję administracyjną Procedura sądowo-administracyjna rusza po odpowiednim wskazaniu żądania przez osobę uprawnioną. Takie wszczęcie postępowania sądowego może nastąpić, w wyniku wniesienia tak zwanej skargi na decyzję administracyjną. Jest to pierwsza czynność skarżącego do sądu, która stanowi wyraz jego woli, w zakresie poszukiwania ochrony swoich praw na drodze sądowej. Do wykorzystania procedury sądowej konieczne jest wyczerpanie wszystkich innych środków zaskarżenia, jeżeli służyły one przed organem właściwym w sprawie. Definicję w tym zakresie zawiera art. 52 §2 ppsa, który stanowi, że: Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub ponaglenie, przewidziany w ustawie. Rodzaje środków zaskarżenia w postępowaniu administracyjnym podatnik może zweryfikować w kodeksie postępowania administracyjnego i są to przede wszystkim: odwołanie oraz wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Zasadniczo niewyczerpanie środków zaskarżenia w procedurze przedsądowej skutkuje odrzuceniem skargi jako niedopuszczalnej. Wyjątkiem od tej zasady, jest prawo do złożenia skargi bez konieczności zwrócenia się do organu o ponowne rozpatrzenie sprawy - na gruncie 52 § 3 ppsa. Termin na sporządzenie skargi rozpoczyna się od doręczenia stronie rozstrzygnięcia (decyzji) i wynosi do trzydziestu dni. Należy pamiętać, aby skargę składała strona posiadająca tak zwaną legitymację skargową - to znaczy uprawnienie do wniesienia skargi. W tym kontekście, uprawnionymi na postawie art. 50 par. 1 ppsa są między innymi osoby, które mają interes prawny. Skarga nie musi zostać przygotowana przez profesjonalnego pełnomocnika - może zostać sporządzona samodzielnie. Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego powinna zawierać wszystkie elementy i wymogi określane dla pisma procesowego oraz zawierać dodatkowe elementy wskazywane dla skargi jako takiej. Podstawowym katalogiem (swoistego rodzaju listą kontrolną) dla podatników, powinny być art. 46 oraz 57 ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skarga musi zostać złożona w sposób pośredni. Oznacza to, że skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie jest przedmiotem tejże skargi - chociaż przepisy odrębne mogą wyłączać te zasady. Przykłady z orzecznictwa Praktyczny aspekt stosowania i możliwości wykorzystania skargi na decyzję administracyjną, ma swój wydźwięk w dość szerokim orzecznictwie sądowym z tego zakresu. Praca na konkretnych kazusach pozwala lepiej zrozumieć zasady wprowadzone przez ustawodawcę. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, z dnia 6 maja 2020 roku, w sprawie, III SAB/Wr 227/20, LEX nr 3110988 (teza aktualna): Skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ administracji można wnosić w każdym czasie po wyczerpaniu przysługujących stronie środków zaskarżenia lub wezwaniu organu do usunięcia naruszenia prawa. Samo złożenie zażalenia lub wezwania wywiera skutek wyczerpania środków zaskarżenia i umożliwia stronie skuteczne wniesienie skargi na bezczynność lub przewlekłość postępowania. Przepis art. 52 § 2 skutek wniesienia środka zaskarżenia wiąże z wniesieniem środka zaskarżenia, a nie jego rozpatrzeniem przez organ. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 stycznia 2020 roku, w sprawie II OSK 3095/19, LEX nr 3030916 (teza aktualna): Regulacje art. 37 § 4-8 wskazują na formalizm ponaglenia, z którego nie można jednak wyprowadzić wniosku, że ponaglenie stanowi tryb instancyjny, jak ma to miejsce w przypadku zażalenia lub odwołania. W przypadku rozpatrzenia ponaglenia, wydanie przez organ postanowienia na podstawie art. 37 § 6 nie oznacza możliwości zaskarżenia tego postanowienia do sądu administracyjnego, gdyż skardze przewidzianej w art. 3 § 2 pkt 8 i 9 podlega bezczynność organu bądź przewlekłe prowadzenie postępowania. Skoro sposób rozpatrzenia ponaglenia nie daje podstaw do wniesienia skargi do sądu administracyjnego, to w konsekwencji należy przyjąć, że także oczekiwanie na wypowiedzenie się co do zasadności ponaglenia nie może być warunkiem dopuszczalności skargi w rozumieniu art. 52 § 1 Wzór skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego W każdej sprawie skarga powinna zostać przygotowana indywidualnie, biorąc pod uwagę zarówno stan faktyczny, posiadaną dokumentację jak i aktualne, i właściwe przepisy. Nie ma więc jednego prawidłowego wzoru skargi dla wszystkich. Można jednak wypracować pewien schemat do wykorzystania w praktyce. miejscowość, data Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ______________ Wydział ____________ adres ________________ za pośrednictwem: dane organu ________________ ________________ Skarżący: dane ________________ ________________ Organ: ________________ ________________ Skarga na decyzję ________________ z dnia ________________ numer ________________ podstawie art. 3 § 2 pkt 1, art. 50 § 1, art. 52 § 1 i 2, art. 53 § 1 i art. 54 § 1 ustawy z dnia r. –Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325) wnoszę skargę na decyzję ________________z dnia ________________ doręczoną w dniu ________________ w przedmiocie ________________________________________________ Zaskarżonej decyzji zarzucam naruszenie: ________________ np. naruszenie takiego i takiego przepisy poprzez takie i takie działanie / zaniechanie organu Mając na względzie wskazane zarzuty, wnoszę o: ________________ np. uchylenie zaskarżonej decyzji __________w całości, Uzasadnienie podpis załączniki odpis skargi inne Źródła opracowania: Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( z późniejszymi zmianami) zwana dalej „ustawa prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi” lub „ppsa”; Ustawa z dnia z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ( z późniejszymi zmianami) zwany dalej "kodeks postępowania administracyjnego" lub "kpa"; Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, z dnia 6 maja 2020 roku, w sprawie, III SAB/Wr 227/20, LEX nr 3110988; Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 stycznia 2020 roku, w sprawie II OSK 3095/19, LEX nr 3030916; M. Jagielska, A. Wiktorowska, P. Wajda [w:] Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, R. Hauser, M. Wierzbowski (red.), Warszawa 2011, s. 263;

Pozwana nie zachowała ustawowego terminu do wniesienia skargi i z tego względu skarga powinna zostać odrzucona. Termin do wniesienie skargi o wznowieniu postępowania wynosi trzy miesiące. Poznań, dnia 26 April 2017 roku………………………………………………………………………………………………….Odpowiedź na skargę o wznowienie postępowania …………………………………………………………………………………………………. w sprawie:AAA spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Kielce Sp. K. zast. przez. adw.:Tomasza GrzybkowskiegoGrzybkowski Guzek Jackowski, Adwokacka Spółka Partnerska61-762 Poznań, ul. Dominikańska 3e-mail: kancelaria@ c/aŁukasz (...), Wioletta (...) Sygn. akt I AAA…………………………………………………………………………………………………. I Wydział CywilnySądu Okręgowego w Poznaniuul. Hejmowskiego 261-736 Poznań ………………………………………………………………………………………………….Osnowa pisma………………………………………………………………………………………………….W imieniu powódki, z powołaniem się na załączone pełnomocnictwo do reprezentowania w tej sprawie, w odpowiedzi na pismo Sądu z dnia 10 lutego 2017 roku wnoszę o: ………………………………………………………………………………………………….I. odrzucenie skargi na wznowienie postępowania z dnia 5 grudnia 2016 roku jako wniesionej po upływie przepisanego terminu, II. przeprowadzenie dowodów wnioskowanych w uzasadnieniu niniejszego pisma na fakty tam powołane, III. zasądzenie od pozwanych na rzecz powódki kosztów postępowania według norm przepisanych. …………………………………………………………………………………………………. Uzasadnienie………………………………………………………………………………………………….I. Przekroczenie terminu do wniesienia skargi na wznowienie postępowaniaII. Brak powołanie się na fałszerstwo w toku postępowania o zapłatę………………………………………………………………………………………………….I. Przekroczenie terminu do wniesienia skargi na wznowienie postępowaniaZgodnie z art. 407 § 1 kpc trzymiesięczny termin do wniesienia skargi o wznowienie postępowania liczy się od dnia, w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia. Pozwana nie zachowała ustawowego terminu do wniesienia skargi i z tego względu skarga powinna zostać odrzucona. Pozwana podnosi, że o podstawie do wniesienia skargi, tj. o tym, że na wekslu, na podstawie którego został wydany zaskarżany nakaz zapłaty wydany przez Sąd Okręgowy w Poznaniu z dnia 10 września 2012 roku w sprawie o sygn. akt I BBB, widnieje podrobiony podpis, dowiedziała się dopiero w dniu 26 września 2016 roku, tj. w chwili doręczenia jej kopi opinii biegłego pismoznawcy, stwierdzającej ten fakt. Twierdzenie to jest bezpodstawne, a co najmniej nader niewiarygodne. Po pierwsze podpis osoby fizycznej jest wysoce zindywidualizowanym znakiem graficznym. Z tego powodu może one pełnić kluczowe funkcje przewidziane przez przepisy prawa cywilnego, a związane m. in. z zachowaniem formy pisemnej czynności prawnej. Z twierdzeń przedstawionych przez pozwaną wynika, że była ona w stanie zorientować się, że jej podpis widniejący na ww. wekslu został podrobiony dopiero po zapoznaniu się z opinią biegłego. Stanowisko takie stoi w sprzeczności z elementarną wiedzą i doświadczeniem życiowym. Rozpoznanie własnego podpisu nie wymaga wiadomości specjalnych. Każda dorosła osoba, o ile jej zdolność postrzegania rzeczywistości nie jest znacznie ograniczona przez niepełnosprawność lub zaburzenia innego rodzaju, powinna być w stanie rozpoznać własny podpis, szczególnie jeśli, tak jak powódka, funkcjonowała w obrocie gospodarczym. Co więcej podpis widniejący na wekslu i podpis porównawczy pozwanej, znajdujący się w powołanej przez nią opinii biegłego, różnią się w takim stopniu, że już pobieżna ich analiza może wskazywać na to, że nie zostały sporządzone przez tę samą osobę. Po drugie pozwana wskazuje, że składając zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa sfałszowania podpisu na wekslu nie miała świadomości, że podpis faktycznie jest sfałszowany, a uczyniła to jedyne chcąc bronić się przed postępowaniem egzekucyjnym. Powyższe twierdzenia pozwanej są mało wiarygodne. Jeśli uznać ich prawdziwość należy przyjąć jednocześnie, że w sprawie niniejszej doszło do wysoce nieprawdopodobnej koincydencji i pozwana jedynie zupełnie przypadkowo zainicjowała postępowania, w rezultacie którego doszło do wykrycia fałszerstwa. Dużo bardziej prawdopodobne jest to, że pozwana miała świadomość tego faktu już w chwili składnia zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa. Dowód: akta postępowania przygotowawczego prowadzonego przez Prokuraturę Okręgową w Zamościu, sygn. akt PO CCC, na fakt istnienia wiedzy pozwanej o sfałszowanym podpisie w chwili złożenia zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa oraz czasu, w którym pozwana zawiadomienie to złożyła. Na marginesie zauważyć można także, że jeśli przyjąć twierdzenie pozwanej o złożeniu zawiadomienia o przestępstwie jedynie w celu zapobieżenia egzekucji, a bez faktycznej świadomości jego dokonania, za prawdziwe, to zachowanie pozwanej należałoby zakwalifikować jako czyn zabroniony określony w art. 238 kk, tj. zawiadomienie o przestępstwie niepopełnionym. Mając na względzie powyższe uznać należy, że pozwana nie zachowała trzymiesięcznego terminu do złożenia skargi o wznowienie postępowania. Zgodnie bowiem ze stanowiskiem Sądu Najwyższego „dowiedzenie się o podstawie wznowienia”, w rozumieniu art. 407 § 1 KPC oznacza dowiedzenie się o okolicznościach uprawdopodobniających podstawę wznowienia, nie chodzi zatem o uzyskanie pewności co do faktu podrobienia czy przerobienia dokumentu, lecz o dowiedzenie się, że prawdopodobne, wiarygodne jest, iż nastąpiło fałszerstwo1. Wobec całokształtu okoliczności niniejszej sprawy uznać należy, że powódka świadoma była faktu fałszerstwa co najmniej w chwili zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa, tj. najpóźniej w lipcu 2016 roku. Tym samym, zgodnie z art. 410 § 1 kpc skarga pozwanej powinna zostać odrzucona.………………………………………………………………………………………………….II. Brak powołania się na fałszerstwo w toku postępowania o zapłatęZgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego skarga o wznowienie postępowania na podstawie art. 403 § 1 pkt 1 kpc jest dopuszczalna tylko wówczas, gdy strona nie mogła z przyczyn faktycznych lub prawnych uzyskać uwzględnienia danego zarzutu w drodze zwyczajnego środka zaskarżenia przy czym przeszkodą taką może być jedynie okoliczność, która obiektywnie uniemożliwia stronie korzystanie z konkretnego środka obrony2. Powódka w toku postępowania pod sygn. akt BBB zakończonego wydaniem przez Sąd Okręgowy w Poznaniu nakazu zapłaty z dnia 10 września 2012 roku nie powołała się na fakt sfałszowanie podpisu na wekslu, pomimo tego, że miała taką możliwość, czemu zresztą nie zaprzecza w skardze z dnia 5 grudnia 2016 roku. Co więcej pozwana w ogóle nie kwestionowała zasadności nakazu zapłaty w toku ww. postępowania. Dowód: akta postępowania BBB prowadzonego przed Sądem Okręgowym w Poznaniu na fakt braku powołania się przez pozwaną na sfałszowanie jej podpisu na wekslu. Pozwana inicjując niniejsze postępowania zmierza zatem do osiągnięcia skutków, które mogła osiągnąć już wcześniej, korzystając z przysługujących jej uprawnień procesowych. Obecne działania pozwanej mają prowadzić do uchylania skutków jej biernej postawy w toku postępowania o zapłatę, to zaś nie znajduje uzasadnienia w aksjologii procedury cywilnej. Nie ma żadnych powodów, dla których powódka miałaby ponosić negatywne konsekwencje (chociażby w postaci utraty środków finansowych poniesionych przez nią w związku ze wszczęciem egzekucji przeciwko pozwanej) z jednej strony pasywnej postawy pozwanej w toku postępowania o zapłatę, z drugiej zaś jej spóźnionej rekcji w postaci złożenia skargi o wznowienie postępowania. Mając na względzie wyjątkowy charakter instytucji wznowienia postępowania oraz przedstawione wyżej okoliczności skarga pozwanej winna zostać odrzucona. ………………………………………………………………………………………………….Oświadczam, że odpis pisma wraz z załącznikami został nadany przesyłką poleconą pełnomocnikowi pozwanej na adres: adw. Przemysław Rosati, Kancelaria Adwokacka, ul. Grójecka 194 lok. A149, 02-390 Warszawa. /adwokat Tomasz Grzybkowski/………………………………………………………………………………………………….Załączniki1. pełnomocnictwo wraz z dowodem uiszczenia opłaty skarbowej w kwocie 17,00 złotych,2. odpis KRS powódki,3. cztery odpisy pisma. 1Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 16 maja 2008 roku, sygn. akt III, Legalis 2Orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 6 stycznia 1961 r. I CR (OSPiKA 1960, poz. 316)

1. WprowadzenieSkargi są stałym elementem związanym z funkcjonowaniem każdego zakładu opieki zdrowotnej. Skarga w świetle słownika języka polskiego w znaczeniu ogólnym oznacza wypowiedź, w której ktoś uskarża się na coś. W języku prawnym skargą nazywa się odformalizowany środek kontroli w postępowaniu administracyjnym, który przysługuje każdemu podmiotowi. Przedmiotem skargi może być w szczególności zaniedbanie lub nienależyte wykonywanie zadań przez właściwe organy albo przez ich pracowników, naruszenie praworządności lub interesów skarżących. Należy przyjąć generalne prawo pacjenta do składania skarg na szkodzące mu działania i zaniechania świadczeniodawców medycznych. Nie ma zasadniczo przepisów odnoszących się bezpośrednio do zakładów opieki zdrowotnej w zakresie postępowania ze skargami pacjentów. Ogólne zasady postępowania ze skargami i terminy rozstrzygnięcia wynikają z przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) i należy przyjąć, że można się nimi posiłkować przy stanowieniu zakładowych procedur składania i rozpoznawania skarg. Jednakże art. 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, wskazujący zakres podmiotowy stosowania przepisów o skargach i wnioskach, prezentuje katalog zamknięty podmiotów. Zakładu opieki zdrowotnej nie można zaliczyć do żadnej ze wskazanych w powołanym przepisie kategorii. Nie pozbawia to jednak kierownika zakładu opieki zdrowotnej możliwości posłużenia się posiłkowo tą do dyrektora zakładu opieki zdrowotnej może złożyć generalnie sam pacjent (jeżeli jest pełnoletni) lub przedstawiciel ustawowy pacjenta, ewentualnie inna osoba (np. opiekun faktyczny). Ustawa z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2009 r. Nr 52, poz. 417 z późn. zm.) – dalej – definiuje pojęcie pacjenta. Zgodnie z powyższą ustawą za pacjenta uważać należy osobę zwracającą się o udzielenie świadczeń zdrowotnych lub korzystającą ze świadczeń zdrowotnych udzielanych przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych lub osobę wykonującą zawód medyczny. Pacjentem jest każda osoba korzystająca ze świadczeń zdrowotnych zarówno odpłatnie, za częściową odpłatnością, jak i Składanie skarg przez pacjentów w praktyce zakładu opieki zdrowotnejOsobą czy też organem generalnie zobowiązanym do przyjmowania i rozpatrywania skarg pacjentów w publicznym zakładzie opieki zdrowotnej jest jego kierownik, zwany w praktyce dyrektorem. On bowiem ponosi odpowiedzialność za zarządzanie zakładem opieki zdrowotnej, a także jest przełożonym jego pracowników. Należy uznać, że pacjent, a także jego przedstawiciel ustawowy, ewentualnie osoba bliska pacjenta, ma ogólne prawo do składania skarg na działania i zaniechania, jakie go spotkały w zakładzie opieki zdrowotnej. Przede wszystkim pacjent ma prawo do złożenia skargi na nienależyte udzielanie świadczeń przez personel medyczny, a także na naruszenie ustawowych praw pacjenta (np. prawa do informacji). Skarga może być złożona w dowolnej formie, tj. ustnie, na piśmie (także z wykorzystaniem faksu i poczty elektronicznej), telefonicznie. Z uwagi na ewentualne późniejsze skutki dowodowe zaleca się składanie skarg w formie pisemnej lub ustnej z wpisaniem do protokołu. Możliwość przedłożenia skargi na piśmie nie powinna być w żaden sposób ograniczona pacjentowi czasowo, co oznacza, że skarżący może złożyć pismo zawierające skargę w dowolnym dniu i godzinie z tym, że pracy zakładu opieki zdrowotnej, a właściwie tej komórki organizacyjnej, która jest uprawniona do przyjmowania skarg pacjentów. Najczęściej będzie to sekretariat dyrektora lub dział organizacyjny (metodyczno-organizacyjny). Osobiste przyjmowanie skarg przez dyrektora zazwyczaj ma miejsce tylko w wyznaczonym stałym dniu, a raczej dniach (chociaż możliwie też jest każdego dnia pracy) tygodnia i w określonych godzinach. W praktyce kierownik każdego zakładu opieki zdrowotnej powinien ustalić, w jakie dni tygodnia i w jakich godzinach będzie przyjmował osobiście pacjentów w sprawach skarg i wniosków (np. w poniedziałki od 8:00 do 9:00, a w środy od 14:00 do 15:00). Informacja o terminach przyjmowania skarg powinna być należycie rozpowszechniona, tj. dostępna dla pacjenta. Przykładowo powyższa informacja powinna być umieszczona na witrynie internetowej zakładu opieki zdrowotnej, w jego regulaminie porządkowym, przy rejestracji i przy gabinecie zakładu opieki zdrowotnej powinien wyznaczyć na wypadek swej nieobecności w pracy konkretną osobę (np. swego zastępcę lub radcę prawnego zatrudnionego w zakładzie opieki zdrowotnej) do przyjmowania skarg, a ponadto może dodatkowo wyznaczyć osobę (np. zastępcę dyrektora do spraw lecznictwa) do przyjmowania skarg określonego rodzaju (np. dotyczących jakości świadczeń szpitalnych).Problematyka składania i rozpatrywania skarg w zakładzie opieki zdrowotnej powinna zostać uregulowana w dokumentacji zakładu opieki zdrowotnej. Przede wszystkim przynajmniej ogólne odniesienia do możliwości składania skarg oraz wskazanie miejsca i czasu ich składania powinien zawierać regulamin porządkowy każdego zakładu opieki zdrowotnej. Regulamin porządkowy zakładu opieki zdrowotnej powinien zawierać w świetle art. 18a ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89) – dalej – regulacje dotyczące praw pacjenta oraz zadania poszczególnych jednostek organizacyjnych zakładu, a prawo do złożenia skargi jest powszechnie uznawanym prawem pacjenta. Ponadto należy uznać, że szczegółowe regulacje w zakresie procedury przyjmowania i rozpoznawania skarg pacjentów powinny być uregulowane zarządzeniem kierownika zakładu opieki zdrowotnej (zazwyczaj stanowią załącznik do zarządzenia).Przykład 1Przykładowy zapis z jednego z regulaminów porządkowych szpitala, dotyczący skarg pacjentów:§ 301. Pacjent ma prawo zgłaszać zażalenia ordynatorowi oddziału w czasie jego obchodu lub wpisywać je do książki skarg i życzeń znajdującej się w sekretariacie dyrektora zakładu opieki W razie odmowy przyjęcia do Szpitala zainteresowanemu (lub rodzinie) służy prawo wniesienia skargi do dyrektora zakładu opieki Dyrektor zakładu opieki zdrowotnej przyjmuje osobiście w sprawach skarg i wniosków codziennie od godziny 10:00 do 11: z uwagi na lakoniczność regulacji zawartych w regulaminie porządkowym w przedmiocie skarg w każdym zakładzie opieki zdrowotnej należałoby przyjąć procedurę zakładową składania skarg i wniosków, którą powinno się zapisać (w formie zarządzenia dyrektora) oraz upowszechnić ( poprzez wywieszenie w miejscach uczęszczanych przez pacjentów). Powinno się prowadzić w zakładzie opieki zdrowotnej rejestr skarg (z oznaczeniem podmiotu wnoszącego i daty wpływu, a także wskazaniem rozstrzygnięcia), a także potwierdzać na żądanie składającego jej kierownik zakładu opieki zdrowotnej powinien przyjmować i rozpatrywać skargi i wnioski w sposób gwarantujący równe traktowanie stron, zachowanie obiektywizmu oraz przestrzeganie obowiązujących przepisów prawa. W przypadku gdy skarga dotyczy zachowania personelu medycznego (lekarza, pielęgniarki, rejestratorki itp.) oraz świadczenia zdrowotnego, zazwyczaj przyjmuje się, że w pierwszej kolejności należy podjąć interwencję u bezpośredniego przełożonego pracownika, tj. ordynatora oddziału, kierownika komórki organizacyjnej, a dopiero potem u dyrektora zakładu opieki zdrowotnej. Jeżeli zamiarem ubezpieczonego jest uzyskanie odszkodowania (np. za naruszenie prawa pacjenta lub rozstrój zdrowia), to należy zwrócić się bezpośrednio do dyrektora zakładu, a następnie do firmy ubezpieczającej zakład opieki zdrowotnej z roszczeniem majątkowym. W większości zarządzeń dyrektorów zakładów opieki zdrowotnej znajduje się prawidłowy zapis, że skargi i wnioski mogą być wnoszone pisemnie, telegraficznie, za pomocą dalekopisu, telefaksu, poczty elektronicznej, a także ustnie do protokołu. Protokół może sporządzić przykładowo sekretarka lub inny wyznaczony pracownik zakładu opieki zdrowotnej. O tym, czy pismo jest skargą lub wnioskiem, decyduje treść pisma, a nie jego forma 2Przykłady zakresów przedmiotowych skarg składanych przez pacjentów:1. Mieszkanka miasta K. napisała skargę do dyrektora samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej w K. na pracę lekarza A. B., który nie udzielił jej pomocy podczas wizyty w Szpitalnym Oddziale Pacjenci przychodni publicznych w wielu miastach skarżą się najczęściej na niezgodność godzin przyjęć faktycznych z godzinami podawanymi na tabliczkach (lekarze przychodzą później i wychodzą wcześniej niż powinni), a także na opryskliwość zapoznaniu się ze skargą dyrektor powinien rozpocząć postępowanie wyjaśniające sprawę (np. wezwać pracownika udzielającego skarżącemu świadczenia do złożenia wyjaśnień). Po ustaleniu stanu faktycznego i prawnego należy rozstrzygnąć sprawę, dać odpowiedź skarżącemu i zastosować ewentualne sankcje (np. wobec lekarza, który dopuścił się uchybień). Nie ma przepisu określającego termin załatwienia sprawy, można w tym zakresie posiłkować się regulacjami Kodeksu postępowania administracyjnego. Artykuł 35 Kodeksu postępowania administracyjnego ustanawia trzy terminy załatwiania spraw: – jest to termin podstawowy załatwiania spraw i to ten termin jest terminem udzielania odpowiedzi na różne pisma, miesiąca – jest to termin załatwiania spraw wymagających postępowania wyjaśniającego, miesięcy – jest to termin załatwiania spraw szczególnie może dać pacjentowi odpowiedź na skargę ustnie lub – co bardziej wskazane – na piśmie. W odpowiedzi należy uzasadnić przyjęte stanowisko. Jeżeli pacjent ma ewidentną rację, a dyrektor temu zaprzecza, to należy liczyć się ze złożeniem skargi przez pacjenta do innych uprawnionych podmiotów zewnętrznych, w tym do organu skarżącym jest ubezpieczony (w Narodowym Funduszu Zdrowia), poza wniesieniem skargi do dyrektora zakładu opieki zdrowotnej ma on prawo złożyć skargę do Narodowego Funduszu Zdrowia, jeżeli dotyczy ona świadczeń udzielanych w ramach zawartej umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych z płatnikiem publicznym. Ponadto w niektórych wypadkach pacjent może złożyć skargę do organu samorządu zawodowego oraz Rzecznika Praw Pacjenta. W przypadku braku należytej staranności w wykonywanej praktyce medycznej, popełnionych błędów w leczeniu oraz stwierdzenia, że personel medyczny (lekarz, pielęgniarka) postępuje sprzecznie z zasadami etyki zawodowej lub narusza przepisy o wykonywaniu zawodu lekarza lub pielęgniarki i położnej, pacjent może zwrócić się do rzecznika odpowiedzialności zawodowej, który funkcjonuje zarówno przy okręgowej, jak i Naczelnej Izbie Lekarskiej oraz zarówno przy okręgowej, jak i Naczelnej Izbie Pielęgniarek i Położnych. Polski pacjent może obecnie także złożyć skargę na naruszenie określonych prawem uprawnień do Rzecznika Praw Obywatelskich lub Rzecznika Praw Pacjenta. W sprawach o ochronę wolności i praw człowieka (w tym praw pacjenta) i obywatela Rzecznik Praw Obywatelskich bada, czy wskutek działania lub zaniechania organów, organizacji i instytucji, obowiązanych do przestrzegania i realizacji tych wolności i praw, nie nastąpiło naruszenie prawa, a także zasad współżycia i sprawiedliwości społecznej. Przykładem łamania praw pacjenta podlegających kompetencji Rzecznika Praw Obywatelskich będzie utrudniony i nierzetelny dostęp do świadczeń finansowanych ze środków publicznych, leczenie eksperymentalne bez zgody pacjenta itp. Artykuł 41 ustanawia nowy urząd – Rzecznika Praw Pacjenta, którego celem jest ochrona praw pacjenta określonych w przedmiotowej ustawie oraz w przepisach odrębnych. Do podstawowych kompetencji Rzecznika Praw Pacjenta należy prowadzenie postępowań w sprawie naruszeń indywidualnych praw pacjentów (art. 50–53 Skarga do Rzecznika Praw Pacjenta może dotyczyć naruszenia zasadniczo wszelkich ustawowo uregulowanych praw pacjenta, zarówno powszechnych (prawo do wyrażania zgody na świadczenia zdrowotne, informacji o stanie zdrowia), jak i specyficznych z uwagi na rodzaj (np. przeszczepy) lub miejsce udzielania świadczenia (np. w szpitalu). W praktyce skarga może dotyczyć jakiegoś aspektu ogólnie rozumianego prawa do ochrony zdrowia/życia (czyli przykładowo odmowy lub nienależytego wykonania świadczenia) lub konkretnego prawa pacjenta określonego w ustawie o prawach pacjenta (lub innej). Ponadto niektóre grupy pacjentów (np. pacjenci szpitali psychiatrycznych) mogą także złożyć skargę do/lub Rzecznika Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego. Ponadto jeżeli zachodzi podejrzenie, że zdarzenie stanowi czyn karalny, pacjentowi przysługuje prawo złożenia zawiadomienia do prokuratury.(...)

Warunki formalne skargi na orzeczenie KIO oraz odpowiedzi na skargę wraz z wzorami pism Kwiecień 20, 2014 Wydanie orzeczenie przez Krajową Izbę Odwoławczą w postępowaniu odwoławczym nie musi być ostatnią czynnością podjętą w ramach przysługujących środków ochrony prawnej przewidzianych przepisami ustawy prawo zamówień publicznych (dalej Pzp). Zgodnie z treścią art. 198a ust. 1 Pzp na orzeczenie KIO stronom oraz uczestnikom postępowania odwoławczego przysługuje skarga do sądu. Art. 198b wskazuje, że skargę należy wnieść do sądu okręgowego właściwego dla siedziby albo miejsca zamieszkania zamawiającego za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej (nie należy mylić z Prezesem UZP) w terminie 7 dni od dnia doręczenia orzeczenia Izby, przesyłając jednocześnie jej odpis przeciwnikowi skargi. Złożenie skargi w placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy Prawo pocztowe jest równoznaczne z jej wniesieniem. Zgodnie z treścią sentencji wyroku sądu okręgowego w Szczecinie z dnia 6 marca 2012 r., sygn.. VIII Ga 65/12, „doręczenie skargi błędnie stronie, zamiast jej pełnomocnikowi, należy kwalifikować – zważywszy na ratio legis uregulowania przyjętego w art. 198b ust. 2 – jako brak formalny skargi, podlegający uzupełnieniu w trybie art. 130 § 1 w zw. z art. 198a ust. 2 W ferworze walki strony skupiają uwagę zazwyczaj na argumentacji swojego stanowiska, należy jednakże zawsze mieć na uwadze inne, równie istotne aspekty sporządzanego pisma, a mianowicie warunki formalne jakie pismo powinno spełniać. Zgodnie z art. 198c Prawa zamówień publicznych, skarga powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma procesowego oraz zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia, przytoczenie zarzutów, zwięzłe ich uzasadnienie, wskazanie dowodów a także wniosek o uchylenie orzeczenia lub o zmianę orzeczenia w całości lub w części. Stosowne pismo powinno zawierać: oznaczenie sądu, do którego jest skierowane, imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników, oznaczenie miejsca zamieszkania lub siedziby stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników oraz przedmiotu sporu, oznaczenie rodzaju pisma, osnowę wniosku lub oświadczenia oraz dowody na poparcie przytoczonych okoliczności, podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika, wymienienie załączników. Skarga winna być podpisana przez osoby upoważnione do reprezentacji zgodnie z odpowiednimi dokumentami rejestrowymi. W przypadku podmiotów zagranicznych dokumenty te powinny być złożone w oryginałach bądź powinny być to kopie poświadczone przez notariusza za zgodność z oryginałami wraz z tłumaczeniami dokonanymi przez tłumacza przysięgłego. W przypadku podpisania skargi przez pełnomocnika należy dołączyć do niej także pełnomocnictwo. Na przywołanie zasługuje wyrok sądu okręgowego w Warszawie z dnia 15 lipca 2011 r., sygn. XXIII Ga 416/11 w którym skład orzekający wskazał, iż „dla ustalenia prawidłowego umocowania wystarczające jest pełnomocnictwo udzielone uczestnikom konsorcjum zgodnie z przepisem art. 23 ust. 2 na potrzeby postępowania odwoławczego. Zgodnie bowiem z przepisami ustawy prawo zamówień publicznych, kwestionowanie zakresu umocowania lidera konsorcjum na etapie postępowania skargowego przed Sądem prowadziłoby do przyjęcia, iż w postępowaniu skargowym występują inne podmioty niż w postępowaniu odwoławczym przed Krajową Izbą Odwoławczą.” Na temat wymogów formalnych skargi wypowiedział się Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 23 września 2004 r., sygn. akt III CZP 51/04 stwierdzając, że skarga nie musi określać wymogów wskazanych w art. 386 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego, tzn. wystarczające jest, jeśli zawiera wniosek o zmianę, w całości lub w części, bez zaznaczania zakresu żądanej zmiany lub uchylenia. Ustawa nie rozstrzyga jednoznacznie czy wymogiem formalnym skargi jest również dołączenie do niej dowodu doręczenia skargi przeciwnikowi skargi. Artykuł 198b ust. 2 zobowiązuje wnoszącego skargę do przesłania jej odpisu przeciwnikowi, jednakże art. 198c określający wymogi formalne skargi nie wymienia wśród nich dołączenia dowodu przekazania odpisu. Powyższa kwestia stała się przedmiotem uchwały SN z dnia 8 grudnia 2005 r., III CZP 109/05 (OSNC 2006, nr 11, poz., 182) w której Sąd orzekł, że: „Niedołączenie do skargi na orzeczenie zespołu arbitrów dowodu przesłania jej przeciwnikowi jest brakiem formalnym”. Uchwała ta wprawdzie została wydana w stanie prawnym sprzed uchwalenia licznych nowelizacji nadającym przepisom ustawy dzisiejszy kształt, niemniej jednak zachowuje ona w pełni aktualność także w obowiązującym stanie prawnym. Skarga podlega opłacie Skarga podlega opłacie w wysokości określonej w art. 34 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, zgodnie z którym od skargi na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej pobiera się opłatę stałą w wysokości pięciokrotności wpisu wniesionego od odwołania w sprawie, której dotyczy skarga. Jeżeli jednak dotyczy ona czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego podjętych po otwarciu ofert, pobiera się opłatę stosunkową w wysokości 5 % wartości przedmiotu zamówienia w postępowaniu, którego skarga dotyczy, jednak nie więcej niż złotych. Oznacza to, że w przypadku postępowania o wartości zł wpis od skargi na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej dotyczące czynności wyboru oferty najkorzystniejszej wynosił będzie zł, natomiast w postępowaniach o wartości i większej wpis wynosił będzie zł. Przywołując kwestię wysokości opłaty, jaką należy uiścić wnosząc skargę na orzeczenie KIO wskazać należy okoliczność, iż14 stycznia 2014 r. Trybunał Konstytucyjny wydał wyrok, w którym stwierdził, że art. 34 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zakresie, w jakim określa opłatę stosunkową od skargi na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej przy Prezesie Urzędu Zamówień Publicznych, jest zgodny z Konstytucją (sygn. akt: SK 25/11). Przytoczony wyrok zakończył spór, który w doktrynie miał miejsce od czasu nowelizacji przepisów. Jednakowoż wskazana okoliczność nie zmienia faktu, że opłaty stałe dotyczące czynności zamawiającego dokonanych przed otwarciem ofert są niezwykle wysokie, nawet dwudziestokrotnie większe od innych opłat stałych przewidzianych w ustawie o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Z kolei górny poziom opłaty stosunkowej jest pięćdziesięciokrotnie wyższy od najwyższej opłaty stosunkowej (art. 13 Ustanowienie tak wysokich opłat nie znajduje uzasadnienia i może być odbierane jako ograniczenie prawa do sądu. Dokonując oceny wysokości opłat od skargi na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej nie można pomijać faktu, iż Izba nie jest sądem a ustanowienie takich opłat utrudnia faktyczne sprawowanie kontroli sądowej nad orzeczeniami KIO. Zdaje się, że okoliczność tę dostrzegł Trybunał Konstytucyjny orzekając dnia 15 kwietnia 2014 roku, że art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych jest niezgodny z art. 45 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3, art. 77 ust. 2 i art. 78 konstytucji. W pozostałym zakresie Trybunał umorzył postępowanie. Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że art. 34 ust. 2 narusza prawo dostępu do sądu oraz realizowane przed sądem okręgowym prawo do zaskarżania orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji, wynikające z art. 77 ust. 2 konstytucji . Ponadto art. 34 ust. 2 jest niezgodny z art. 78 konstytucji, ponieważ ustanawia nadmiernie utrudnione (nieproporcjonalne) warunki wniesienia środka odwoławczego do sądu, jedynie formalnie gwarantując prawo zaskarżenia orzeczenia wydanego w pierwszej instancji. Zdaniem Trybunału o negatywnej ocenie art. 34 ust. 2 przesądza przede wszystkim wadliwe (nieproporcjonalne) zakreślenie maksymalnej wysokości opłaty stosunkowej pobieranej od skargi na orzeczenie KIO, gdy dotyczy ona czynności dokonywanych przez zamawiającego po otwarciu ofert. Kwotę 5 000 000 zł należy uznać za arbitralną i wygórowaną. Trybunał uznał, że wszystkie opłaty sądowe w sprawach zamówień publicznych – niezależnie od tego, czy dotyczą czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego podjętych po otwarciu ofert, czy przed tym momentem – będą obliczane według reguł określonych w art. 34 ust. 1 i będą miały charakter stały. Ewentualna zmiana art. 34 leży w dyspozycji ustawodawcy, co dotyczy zarówno możliwości ustalenia nowych wysokości opłat sądowych w sprawach zamówień publicznych, jak również wyboru optymalnego systemu ich obliczania. Nie można również wykluczyć, że powodowany legitymowanymi konstytucyjnie względami ustawodawca określi opłaty sądowe w sprawach zamówień publicznych w wysokości przenoszącej kwoty przyjęte obecnie w przepisach ogólnych dotyczących spraw o prawa majątkowe. Trybunał nie rozstrzygnął bowiem tej kwestii. Ustawa Pzp nie przewiduje możliwości złożenia odpowiedzi na skargę, jednakże stronie przeciwnej przysługuje zgodnie z art. 198a ust. 2 Pzp (normującym odpowiednie stosowanie przepisów o apelacji w sprawach nieuregulowanych) w związku z art. 372 kpc możliwość wniesienia odpowiedzi na skargę. Zgodnie z wskazanym przepisem kodeksu postępowania cywilnego strona może, ale nie ma obowiązku, w ciągu dwóch tygodni od dnia doręczenia skargi wnieść na nią odpowiedź i to wprost do sądu. Kodeks postępowania cywilnego przyjmuje termin dwutygodniowy do wniesienia odpowiedzi na skargę. Jest to termin ustawowy, nie podlega więc przedłużeniu przez sąd. Przywrócenie tego terminu nie jest możliwe, gdyż niewniesienie w tym terminie odpowiedzi na apelację nie pociąga za sobą ujemnych skutków procesowych (co jest jednym z warunków dopuszczalności przywrócenia uchybionego terminu procesowego w art. 168 § 2) . Strona niewnosząca odpowiedzi, albo która wniosła odpowiedź z naruszeniem 2-tygodniowego terminu na jej wniesienie, może podnosić także swoje zarzuty i twierdzenia w toku samej rozprawy. Z wielu powodów lepiej jest jednak wyartykułować swoje stanowisko już przed rozprawą i ułatwić w ten sposób rozpatrywanie sprawy sądowi. Z uwagi na fakt, że odpowiedź na skargę stanowi odpowiedź na inne pismo procesowe jej treść uwarunkowana jest treścią skargi. Zarzutem skargi może być naruszenie przepisów prawa procesowego lub materialnego. Odpowiedź na apelację jest pismem procesowym, powinna więc w zasadzie spełniać warunki takiego pisma (por. art. 126 ). Odpowiedź na skargę powinna zawierać oznaczenie sądu, do którego jest skierowane, imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników oznaczenie rodzaju pisma, osnowę wniosku lub oświadczenia oraz dowody na poparcie przytoczonych okoliczności, podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika, wymienienie załączników. Wzór skargi ……………….., dnia ………………………. r. Sąd Okręgowy w …………………………. Wydział ……………….. za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławcza Skarżący: ………………………. Uczestnicy: ………………………. Dot.: KIO/UZP………………../10 WPS SKARGA na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej z dnia ……………….. 2010 r., sygn. akt kio/uzp ………………../2010 Działając na podstawie art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907) w imieniu ………………..- ……………….. przystępującego do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego – ……………….., toczącego się na skutek odwołania wniesionego w dniu ……………….. r. przez Odwołującego – ……………….. od niezgodnej z przepisami ustawy czynności Zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego na ………………../zaniechania czynności przez Zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego na ……………….. zaskarżam wyrok/postanowienie Krajowej Izby Odwoławczej w całości/ w części ……………….. . Zaskarżonemu wyrokowi/postanowieniu zarzucam: ……………….. i tym samym wnoszę o: – uchylenie orzeczenia/ zmianę orzeczenia w całości lub w części; – zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. UZASADNIENIE ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. Mając powyższe na uwadze, wnoszę jak na wstępie . …………………………………………… /podpis upoważnionej osoby/ Załączniki: Wzór odpowiedzi na skargę ……………….., dnia ………………………. r. Sąd Okręgowy w …………………………. Wydział ……………….. Skarżący: ………………………. Uczestnicy: ………………………. Dot. sygn. akt ………………… Odpowiedź na skargę od wyroku/ postanowienia Krajowej Izby Odwoławczej z dnia …………………… roku, sygn. akt. doręczona w dniu ………….. roku Działając na podstawie art. 198a ust. 2 ustawy Prawo zamówień publicznych w zw. z art. 372 Kodeksu postępowania cywilnego wnoszę: O oddalenie skargi. O zasądzenie od skarżącego kosztów postępowania odwoławczego według norm przepisanych. UZASADNIENIE ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. Mając powyższe na uwadze, wnoszę jak na wstępie . …………………………………………… /podpis upoważnionej osoby/ Załączniki:

Petycje. Informacje o sposobie przyjmowania i rozpatrywania skarg, wniosków i petycji Każdy obywatel ma prawo złożyć skargę wniosek lub petycję. Zarówno złożenie skargi, wniosku czy też petycji jest wolne od opłat. O tym, czy pismo jest skargą, wnioskiem, petycją decyduje treść żądania, a nie jego forma. Skarga może dotyczyć w szczególności zaniedbania lub nienależytego wykonywania zadań przez Rzecznika Praw Pacjenta lub pracowników Biura Rzecznika Praw Pacjenta. Może dotyczyć także naruszenia praworządności, przewlekłego lub biurokratycznego prowadzenia spraw. Wniosek może dotyczyć ulepszenia organizacji i poprawy funkcjonowania Biura Rzecznika Praw Pacjenta, wzmocnienia praworządności, zapobiegania nadużyciom. Może dotyczyć także lepszego zaspakajana potrzeb oraz z efektywniejszego wykonywania zadań przez Rzecznika Praw Pacjenta. Petycją może być żądanie, w szczególności, zmiany przepisów prawa, podjęcia rozstrzygnięcia lub innego działania w sprawie dotyczącej podmiotu wnoszącego petycję. Może dotyczyć także życia zbiorowego lub wartości wymagających ochrony w imię dobra wspólnego, mieszczących się w zakresie zadań i kompetencji Rzecznika Praw Pacjenta. Skargi, wnioski i petycje można składać: • pisemnie na adres: Biuro Rzecznika Praw Pacjenta ul. Młynarska 46 01-171 Warszawa • pocztą elektroniczną na adres: kancelaria@ • poprzez ePUAP (Adres skrzynki ePUAP: /RzPP/skrytka) • faksem pod nr (22) 506-50-64 • osobiście w siedzibie Biura Rzecznika Praw Pacjenta. Skargi i wnioski można składać także ustnie do protokołu, sporządzanego w czasie spotkania z pracownikiem Biura Rzecznika Praw Pacjenta. Przyjęcia interesantów w sprawach skarg i wniosków odbywają się w siedzibie Biura: • w poniedziałki w godz. • od wtorku do piątku w godz. W każdy wtorek, w godzinach od do obywateli w sprawie skarg i wniosków przyjmuje Rzecznik Praw Pacjenta lub osoba przez niego wyznaczona. W celu rezerwacji terminu, wnioski z prośbą o spotkanie z Rzecznikiem, należy składać za pośrednictwem poczty tradycyjnej, poczty elektronicznej, ePUAPU bądź osobiście. Skargi, wnioski i petycje, które nie zawierają imienia i nazwiska (anonimy) oraz adresu do korespondencji nie są rozpatrywane. Bez odpowiedzi pozostanie również korespondencja, która jest ponawiana w sprawach, już rozpatrzonych. ?Inaczej jest jeśli nadawca przedstawi nowe fa ktylub okoliczności. Wnioskodawca , może zastrzec, że zawarte w pismach dane osobowe nie powinny być przekazywane innym organom administracji. Złożenie skargi, wniosku lub petycji nie może wiązać się z jakimikolwiek negatywnymi konsekwencjami dla składającego. Informacja dla osób z trudnościami w komunikowaniu się Kontakt z pracownikiem Biura Rzecznika Praw Pacjenta jest możliwy za pośrednictwem: • osoby przybranej do pomocy lub poprzez zamówienie nieodpłatnej usługi tłumaczeniowej (PJM – Polski System Języka Migowego, SJM - System Języka Migowego, SKOGN - Sposób komunikowania się osób głuchoniewidomych), które prosimy zgłosić co najmniej trzy dni robocze przed planowaną wizytą. więcej informacji w zakładce Kontakt dla osób z trudnościami w komunikowaniu się • połączenie online z tłumaczem języka migowego - na stronie Biura Rzecznika Praw Pacjenta zamieściliśmy banner, po kliknięciu którego użytkownik połączy się z tłumaczem języka migowego. Tłumacz po wysłuchaniu problemu osoby dzwoniącej skontaktuje się z pracownikiem Biura aby otrzymać odpowiedź oraz przekazać te informacji osobie potrzebującej pomocy. Tłumacz online pozostaje do dyspozycji interesantów od poniedziałku do piątku między godziną 8:00 a 18:00. • adres mailowy: kancelaria@ • numer fax.: (22) 506 - 50 - 64 Informacja dla osób z niepełnosprawnością ruchową Biuro Rzecznika Praw Pacjenta z siedzibą przy ul. Młynarskiej 46 w Warszawie dostosowane jest dla osób z niepełnosprawnością ruchową (poruszających się na wózkach inwalidzkich). Przyjmowanie i rozpatrywanie skarg, wniosków i petycji odbywa się zgodnie z przepisami prawa. Skargę lub wniosek rozpatrujemy bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w ciągu miesiąca. Petycję rozpatrujemy bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia jej złożenia. W przypadku wystąpienia okoliczności uniemożliwiających rozpatrzenie petycji w terminie 3 miesięcy, ulega on przedłużeniu, nie dłużej jednak niż o 3 miesiące. Do koordynowania rozpatrywania skarg, wniosków i petycji kierowanych do Rzecznika Praw Pacjenta wyznaczony jest Departament Organizacyjno-Administracyjny. Podstawa prawna. Kodeks postępowania administracyjnego – Dział VIII (Skargi i wnioski) Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 stycznia 2002 r. w sprawie organizacji przyjmowania i rozpatrywania skarg i wniosków. Ustawa z dnia 11 lipca 2014 r. o petycjach (Dz. U. poz. 1195). Informacje dotyczące przetwarzania danych osobowych Administratorem danych osobowych przekazanych w związku ze złożeniem skargi, wniosku lub petycji jest Rzecznik Praw Pacjenta, ul. Młynarska 46, 01-171 Warszawa. Dane osobowe będą przetwarzane w celu rozpatrzenia skargi, wniosku lub petycji a także w celu archiwizacji zgromadzonej dokumentacji, na podstawie art. 6 ust. 1 lit. c rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (Dz. Urz. UE L 119 z str. 1). W Biurze Rzecznika Praw Pacjenta wyznaczono inspektora ochrony danych. Z inspektorem można kontaktować się we wszystkich sprawach związanych z przetwarzaniem Twoich danych osobowych przez Rzecznika Praw Pacjenta za pośrednictwem: poczty elektronicznej: iodo@ platformy ePUAP: /RzPP/skrytka pisemnie na wskazany wyżej adres administratora. Dane nie są przekazywane innym podmiotom za wyjątkiem podmiotów świadczących usługi na rzecz Biura Rzecznika Praw Pacjenta na podstawie odrębnych umów, którym powierzono przetwarzanie danych osobowych zgodnie z przepisami prawa oraz podmiotów uprawnionych do ich uzyskania na podstawie odpowiednich przepisów prawa. Każda osoba, której dane dotyczą, ma prawo dostępu do treści swoich danych, prawo ich sprostowania oraz żądania ograniczenia przetwarzania. Dane osobowe zawarte w rozpatrywanych skargach, wnioskach lub petycjach będą przechowywane wieczyście. Dokumentacja, w której się znajdują, stanowi bowiem materiał archiwalny wchodzący do narodowego zasobu archiwalnego, przechowywany wieczyście przez właściwe archiwum państwowe. Jeżeli Rzecznik Praw Pacjenta nie jest organem właściwym do rozpatrzenia skargi lub wniosku i przekaże je organowi właściwemu, dokumentacja będzie przechowywana przez minimum 5 lat. Masz prawo wniesienia skargi do Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych, jeżeli uznasz, że przetwarzanie dotyczących Twoich danych osobowych narusza przepisy Rozporządzenia o ochronie danych osobowych z dnia 27 kwietnia 2016 r. Podanie danych osobowych w zakresie niezbędnym do realizacji wskazanych celów wynika z ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego, ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o petycjach oraz ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach. Nieprzekazanie danych może skutkować brakiem możliwości rozpatrzenia sprawy.

Wśród różnorodności traktowania obywateli można wyróżnić jeden z podstawowych rodzajów ó skargę. Za pomocą niej możemy osiągnąć pożądane, ukarania winnych, osiągnąć przyspieszenie terminów realizacji jakichkolwiek działań. Odpowiednio, odpowiedzi na skargi (według wzoru) powinny być nie tylko poprawnie zbudowanych, ale i prawnie аргументированными. Pomoże ci w tym ten istota, rodzajePrzed przejściem do tematu artykułu, warto rozważyć pojęcie skargi i jej rodzaje, ponieważ w dużej mierze od zrozumienia jego istoty zależy budowanie prawidłowej odpowiedzi, a więc i reputacji twojej – jest to rodzaj traktowania obywatela do osoby lub podmiotu, w tekście, który zawiera wymagania dotyczące rozwiązywania naruszeń praw i interesów. Przykład skargi i odpowiedzi na nią teraz dość łatwo znaleźć w internecie, ale nie można zapominać, że każdy przypadek jest można sklasyfikować rodzaje skarg z różnych liczby osób-kandydatów:Prywatna;Zbiorowa umyśle odbiorcy:Do osób fizycznych (na przykład, przedsiębiorców indywidualnych);Do osób prawnych (w organy państwowe).Z przedmiotu:W działaniu;Na bezczynności;Stosunkowo prawnie wiążących dokumentów (aktów przyjętych rozwiązań).W zakresie odwołania:W większości zakresie (od klient ó wykonawców, w Rossielchoznadzor);W zakresie użyteczności publicznej;Sądowe skargi, zatrzymać się na odmiany sądowej gałęzi prawa:W prawie cywilnym;W arbitrażu;W prawie karnym;Według Kodeksu wykroczeń administracyjnych federacji ROSYJSKIEJ;Według Kodeksu postępowania administracyjnego federacji ROSYJSKIEJ, z etapami postępowania sądowego:W apelacji;W kasacji;W nadzorczej agencji;Prywatna Ten sposób, ta lista może trwać bardzo długo, ponieważ kryteriów jest bardzo dużo. W tym artykule opisano tylko podstawowe palna ograniczony porażkiNikt nie jest ubezpieczony od sytuacji, gdy trzeba bronić siebie lub swoich bliskich. Czasami sprawcy można przestraszyć tylko rodzajem broni. Zobaczmy, jakie są wymagania do samoobrony i czy konieczne jest pozwolenie na broń?Na terenie Federacj...Ludność Iranu: liczebność, etniczny i religijny składIran – jeden z najstarszych ośrodków cywilizacji światowej, a to z pewnością odbije się na składzie ludności. Człowiek nowoczesnego typu opanował terytorium tego kraju na przełomie środkowego i górnego paleolitu. W kształtowaniu etnicznej wizer...Przepisy PrawneCałkowita prawo do wniesienia skargi przewidziane w § 4 ust. 1, art. 4 ustawy z nr 59-FZ «O kolejności rozpatrywania wniosków obywateli Federacji Rosyjskiej”.Przy tym, w zależności od rodzaju skargi, dla każdego istnieją specjalne akty prawne. Na przykład przy przygotowaniu, składaniu i rozpatrywaniu skarg sądowych stosuje się kodeksem postępowania cywilnego federacji ROSYJSKIEJ, APK federacji ROSYJSKIEJ, KPC federacji ROSYJSKIEJ, kodeksu postępowania administracyjnego federacji ROSYJSKIEJ, KAS federacji ROSYJSKIEJ i inne kodeksy. Tak, traktowanie obywateli-konsumentów do producentów, sprzedawców i wykonawców rozpatrywane zgodnie z przepisami Prawa federacji ROSYJSKIEJ «O ochronie niektórych praw konsumentów», skargi w zakresie gospodarki komunalnej – na podstawie kodeksu Mieszkaniowego federacji ROSYJSKIEJ i innych aktów prawnych w tym odpowiedzi na skargęDla jasności warto wykazać standardowy wzór odpowiedzi na skargę na skargę obywatelaSP. z o. o. «Стройтехмаркет»NIP REGONNowogród, m. Боровичи, ul. Lenina, d. 8Tel. 77-58-31Wj. Nr 58 od 08 stycznia 2016Na we. Nr 45 od 25 grudnia 2015Петрову W. nowogród, Боровичский powiat, itp. Коегоща,Ul. Radziecka, d. 5, kw 3Szanowny Piotr Вениаминович!Uprzejmie informujemy, że skarga od rozpatrzona. Na temat faktów, zawartych w tym wystąpieniu, nami została przeprowadzona wewnętrzna kontrola w organizacji, w trakcie której podane okoliczności nie potwierdziły się. Wszyscy pracownicy naszej firmy mają wysoki poziom kwalifikacji, odbyły się многоэтапное szkolenia i odpowiednią praktykę, naruszenia dyscypliny pracy i etyki nie przepraszamy za utrudnienia i do zobaczenia w naszej firmie generalny _______________Пупков S. Przy tym zauważyć, że treść odpowiedzi mogą być różne, zmieniają się w zależności od okoliczności najniższej skargi, настроенности obywatela i efektu, który chcesz osiągnąć. Powyższy przykład odpowiedź jest prosta, tzn. nie zawiera w sobie żadnych linków na klient jest skonfigurowany na dalsze postępowanie, to, najprawdopodobniej, to od razu będzie widać z tekstu jego skargi lub roszczenia, czasami taki dokument nazywa się досудебная roszczenia. Niech oto przykład innej odpowiedzi na na skargę klientaSP. z o. o. «Стройтехмаркет»NIP REGONNowogród, m. Боровичи, ul. Lenina, d. 8Tel. 77-58-31Wj. Nr 109 z dnia 10 października 2016Na we. Nr 101 od 01 października 2016Симеоновой W. nowogród, Боровичский powiat, itp. Травково, d. 19Szanowna Wiara Болеславовна!Uprzejmie informujemy, że Twój wniosek od przez Was w naszym sklepie został zakupiony mikser «Maszeńka» o wartości 1500 zł. Zidentyfikowane przez Was wady są produkcyjnym małżeństwa, więc masz prawo do zwrotu towaru w naszym sklepie i zobacz zapłacone środki pieniężne w przepraszamy za utrudnienia i do zobaczenia w naszym sklepie generalny _______________Пупков S. rejestracjiZprzedstawionych powyżej przykładowych odpowiedzi na skargi można wyróżnić następujące zasady ich sporządzenia:W nagłówku odpowiedzi należy podać nazwę organizacji lub IP, dane kontaktowe, F. I. O klienta i jego dane kontaktowe;Obowiązkowe wskazanie danych skargi i odpowiedzi na nią;Odnosząc się do obywatela być miłym, używać słowa szanowny/aya;W tekście wspomnieć istotą skargi, krótko opisać okoliczności faktyczne sprawy;Wniosek powinien być zwięzły, w razie potrzeby zawierać linki do przepisów prawa;W niektórych przypadkach zaleca się włączanie zwrotów o przeprosinach i o chęci widzieć klienta ponownie;W tekście odpowiedzi lepiej powstrzymać się od użycia czasowników i przysłówków z cząstką nie (nie może, nie może, nie powinien, nie powinien, itp.), czyli pisać trzeba z optymistycznym punktu widzenia, na przykład, «Masz prawo/państwo/prawo...» «To prawo zgodnie z prawem, możemy się z tym zgadzać», itp., ponieważ ta technika jest znacznie wpływa na ludzi z punktu widzenia psychologii;Tekst powinien być utrzymany w jednolitym biznesowym stylu;Jeśli chodzi o zwrot pieniędzy, w końcu określić kiedy, gdzie i w jakiej wysokości obywatel będzie mógł je uzyskać;W końcu odpowiedzi wprowadź tytuł i F. I. O osoby upoważnionej do podpisania go, podpisać (jeśli jest dostępny).Wyślij odpowiedź na skargę należy w taki sposób, który gwarantuje jego obywatelem (kurierem, pocztą za potwierdzeniem odbioru, celowo, e-mail z powiadomieniem).Odwołanie od konsumentów w zakresieJeśli twój biznes – to świadczenie usługi lub handel, to trzeba nauczyć się rozróżniać kilka kategorii obywateli-konsumentów, aby kompetentnie odpowiedzieć na ich skargi. A czasem postawić na miejsce zaniedbania Więc, istnieje kilka podstawowych typów:Agresorzy – tych, którzy są gotowi odpal na wszelkie drobiazgi, zwykle prowokują pracowników na skandal, nie lubią wyrażać swoje skargi w formie pisemnej, natomiast gotowi пылить w firmie do zaczerwienienia;правдолюбы ó kategoria ludzi, które szanują porządek we wszystkim, na pewno usłyszał swoje skargi i roszczenia (jeśli są dostępne) pisemnie, często takie spory dochodzą do sądu;самовлюбленные – najbardziej nieszkodliwe grupa obywateli, którym po prostu czasem brakuje na to uwagi, więc spłaca ten brak poprzez zwracanie na siebie uwagi innych ludzi, w szczególności w administracji sklepu, szefów firm, każdej z wymienionych kategorii konsumentów trzeba zachowywać się inaczej. Zatem odpowiedzi na ewentualne reklamacje należy również budować w zależności od tej z agresorami lepiej się nie kłócić, to tylko podnieca ich jeszcze więcej, lepiej poproś filiżankę kawy/herbaty, przynieś przeprosiny w razie potrzeby poinformować, że winni poniosą karę, to się więcej nie powtórzy, itp. Dane środki są niezbędne, aby nie zawyżać skandal i nie odstraszać innych spotkaniu z zacników należy zaopatrzyć się prawnymi wiedzy lub zatrudnić właściwego prawnika, ponieważ odpowiedzi na skargi musiał dać pisemne, wyraźne uzasadnione, oparte na normach prawa federacji ROSYJSKIEJ. Można zapytać:"Jak napisać odpowiedź na reklamację, jeśli klient już zamierza iść do sądu? I czy warto go w ogóle być?". Odpowiemy, że warto, ponieważ do sądu wymagana jest pełna baza oparta na kategorii trzeba po prostu poświęcić wystarczająco dużo uwagi, aby usłyszeć wszystkie skargi, wnioski, opinie, itp., można zaproponować im, na przykład, kartę stałego jednak podstawową zasadą przy rozpatrywaniu skarg i reklamacji od konsumentów jest ścisła zgodność z wymogami prawa, w szczególności z Prawem federacji ROSYJSKIEJ «O ochronie niektórych praw konsumentów», który przewiduje konkretne terminy, prawa i obowiązki, sposób przeprowadzenia badania jakości opinie i sugestiePewnie, każdy z nas w życiu miał do czynienia z tą książką, otworzył ją dla zainteresowania w jakiejś organizacji, a nawet zostawiał w nim swoje ta książka nazywała zażaleń, więc była obliczona tylko na skargi. Teraz jej nazwę, i zmienił sens. Teraz można w niej znaleźć nie tylko zły orędzia, ale i przychylne opinie, życzenia zdrowia i masz swój biznes w konsument dziedzinie, to ta książka powinna być koniecznie znajdować się w widocznym miejscu, na żądanie udostępniane przypadku stwierdzenia w niej skargi należy jak najszybciej zareagować i wprowadzić do księgi pisemną odpowiedź. W niektórych przypadkach zaleca się również zadzwonić do klienta telefonicznie i powiadomić o sposobie rozpatrzenia jego skargi, przeprosić, jeśli to konieczne. A dla większej wiarygodności (na przykład, w przypadku istotnego naruszenia praw klienta, złym stosunku do niego, itp., co może znacząco wpłynąć na wizerunek firmy) – zaoferować zniżkę lub zapewnić możliwość bezpłatnego udziału w jakimś losowaniu itp. (więcej informacji o metodach marketingu należy przeczytać w innym artykule).W sumie książka opinie i sugestie powinny być regularnie sprawdzane, aby zawsze być gotowym do nieplanowanych kontroli ekstremizmPewnie, każdy z nas w życiu w sklepie, kawiarni lub innych instytucjach słyszał wyrażenie«klient ma zawsze rację», jednak czy tak jest w rzeczywistości? Spójrzmy prawdzie w jasności tego problemu warto przytoczyć przykład skargi obywatela. Kupujący kupił maszynę do produkcji siatki do ogrodzenia u indywidualnego przedsiębiorcy. Cieszył się nim ponad rok, po czym chciał go oddać sprzedawcy i zażądać zwrotu pieniędzy, z uwzględnieniem odszkodowania za szkody moralne z powodu tego, że maszyna nagle się zepsuł. Napisał skargę do sprzedawcy i myślałem, że prawo jest po jego stronie. Jednak sprzedawca nie był z nieśmiałe. On wywalczył swoje prawa w sądzie i udowodnił, że działania kupującego są niezgodne z prawem, a wymagania nie podlegają Ten sposób można scharakteryzować konsumencki ekstremizm jak dokładnie przemyślane działania konsumenta, mające na celu spowodowanie szkody w rzetelnym sprzedającym. Po tym, jak pokazuje praktyka, pozbyć się uciążliwego konsumenta, tym bardziej przyciągnąć go do odpowiedzialności zgodnie z prawem, nie jest ta sytuacja nabiera tempa, dlatego prawne środki ochrony potrzebują już jednym z najnowszych metod walki z tym zjawiskiem pozostaje wyraźna blokada negocjacji między sprzedawcą i konsumentem w formie pisemnej, w tym dostępność wykształconych próbek odpowiedzi na na działania organów państwowych i osób urzędowychSą dość powszechnym widokiem i opierają się na przepisach kodeksu postępowania administracyjnego federacji ROSYJSKIEJ, KAS federacji ROSYJSKIEJ, ustawy federalne federacji ROSYJSKIEJ «O postępowaniu egzekucyjnym». Na przykład, skarga na czynności komornika-wykonawcy w sprawie nałożenia aresztu na nieruchomości, skarga na bezczynność inspektora muszą zawsze być sporządzone zgodnie z wymogami odpowiednich przepisów. Forma odpowiedzi jest zazwyczaj standardowy, zgodnie z postanowieniami Regulaminu tego lub innego organu standardowego wzoru odpowiedzi na skargę obywatela wygląda w następujący sposób: «Szanowny Iwanie Iwanowiczu! Skarga, otrzymana rozpatrzona. Informujemy, że na podstawie wyników sprawdzenia faktów podanych przez Was, naruszenia wymagań ustawodawstwa federacji ROSYJSKIEJ w działaniach urzędników nie stwierdzono”.Zaskarżenia w sądzieSkargi w sądzie – to bardzo obszerny temat. Wśród wszystkich warto podkreślić roszczeń na podstawie kodeksu postępowania administracyjnego ROSJI (skarga na orzeczenie w sprawie o wykroczenie administracyjne), z CASS federacji ROSYJSKIEJ, a także apelacji, kasacji, nadzorczych i prywatne skargi w prawie cywilnym, upadłościowym i postępowaniu te skargi łączy jedno – odpowiedź na nich daje sądu. Inne strony postępowania mogą zapewnić tylko opinie na nich. Na przykład, odpowiedź na złoży skargę w sprawie cywilnej będzie się nazywać sprzeciwu lub i forma tych skarg, opinii i orzeczeń w nim przewiduje się odpowiednim aktem prawnym (kodeks postępowania administracyjnego federacji ROSYJSKIEJ, KAS federacji ROSYJSKIEJ, postępowania cywilnego federacji ROSYJSKIEJ, APK federacji ROSYJSKIEJ, KPC federacji ROSYJSKIEJ).Skargi w zakresie gospodarki komunalnejOBUDOWA – jest to sfera, dotyczące prawie każdego drugiego obywatela. Płyną rury, dach się wali, nie sprząta klatki schodowej, pleśń w mieszkaniu, nie przetworzone межпанельные szwy ó lista problemów można kontynuować w ostatnio bezprawie w działaniach spółek, spółdzielni mieszkaniowej i innych struktur rodzi skargi od mieszkańców. Rozpatrzenie ostatnich reguluje kodeks Obudowa federacji ROSYJSKIEJ, przy czym skarga, jak można w жилинспекцию, jak i w sądzie. W tej dziedzinie szczególnie powszechne zbiorowa skarga, gdzie mieszkańcy wraz przedstawiają istotę swoich недовольств i wysuwają podobne wymagania. Przy czym dokument ten jest bardzo skuteczny, ponieważ jak to się mówi, jeden w polu nie wojownik. Odpowiedź na tę skargę organizacja musi dostarczyć w ciągu 10 dni zgodnie z Prawem «O ochronie niektórych praw konsumentów», a жилинспекция w ciągu 30 jest termin odpowiedzi na skargę? Do tego trzeba zajrzeć do ustawy. W szczególności art. 12 ustawy federalnej federacji ROSYJSKIEJ «O kolejności rozpatrywania wniosków obywateli federacji ROSYJSKIEJ» przewiduje całkowity okres 30 dni, który może być przedłużony w poszczególnych przypadkach do 22 Ustawy «O ochronie niektórych praw konsumentów» przewiduje 10 dni na odpowiedź na reklamację konsumenta, a skargi, pozostawione w księdze gości i zdań lepiej wziąć pod uwagę w najbliższych rozpatrzenia państwa reklamacji waha się od 3 do 60 dni w zależności od rodzaju roszczenia. Na przykład, skarga do sądu w sprawie karnej w porządku art. 125 KPC federacji ROSYJSKIEJ jest traktowany w ciągu 5 należy zauważyć, jakiej odpowiedzi nie udzieliły swojego klienta, pamiętaj, że musi być logicznie zbudowany, dobrze postulatami i prawnie poprawne. Na dłuższą metę lepiej mieć okazał się dla bazy próbek odpowiedzi na skargi.

Jako pacjent korzystający z opieki medycznej możesz nie być świadomy swoich praw. Tymczasem ich znajomość jest niezbędna, aby określić, kiedy doszło do ich naruszenia. W takim przypadki będziesz mógł złożyć skargę na lekarza lub przychodnię - w zależności od tego, kto naruszył twoje prawa pacjenta. Prawa pacjenta zostały uregulowane w różnych aktach prawnych - od Konstytucji przez różne ustawy (np. ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjentów). Takie rozproszenie przepisów może być pewną uciążliwością i przeszkodą w samodzielnym zapoznaniu się prawami, jakie przysługują pacjentowi. Jak każdy pacjent, masz prawo do świadczeń zdrowotnych. Powinny one być udzielane zgodnie z aktualnym stanem wiedzy medycznej oraz: starannością, w warunkach spełniających wymagania fachowe i sanitarne, zgodnie z zasadami etyki zawodowej, których przestrzegać powinny osoby wykonujące zawód medyczny. W przypadku zagrożenia życia, zdrowia lub porodu, możesz żądać natychmiastowego udzielenia ci świadczeń zdrowotnych. W przypadku niektórych chorób mogą pojawić się wątpliwości dotyczące choćby optymalnej ścieżki leczenia. Wówczas masz prawo żądać, aby lekarz (pielęgniarka, położna) zasięgnął opinii innego lekarza (pielęgniarki, położnej) lub zwołał konsylium lekarskie. Jakie są prawa pacjenta? Jako pacjent masz prawo do informacji o stanie swojego zdrowia. Lekarz powinien cię w przystępny sposób poinformować o: rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych i leczniczych, następstwach stosowania (zaniechania) poszczególnych metod, wynikach leczenia, rokowaniu. Nie chcesz znać szczegółów? Możesz zrezygnować z otrzymania niektórych informacji o stanie swojego zdrowia, a lekarz czy pielęgniarka mają obowiązek uszanować twoją wolę. Ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta przewiduje też możliwość wyrażenia zgody na przekazywanie przez lekarza informacji o stanie zdrowia osobom wskazanym przez pacjenta. Możesz zatem wskazać np. małżonka czy rodzica, który będzie informowany o stanie twojego zdrowia. Informacje o twoim stanie zdrowia, jakie uzyska personel medyczny, są objęte tajemnicą - lekarz czy pielęgniarka nie mogą nimi swobodnie dysponować. Od tej zasady jest jednak kilka wyjątków. Nie będziesz mógł żądać zachowania tajemnicy przez osoby wykonujące zawód medyczny, gdy: wynika to z przepisów, zachowanie tajemnicy może stanowić niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia twojego lub innych pacjentów, w twoje leczenie zostaną zaangażowani inni specjaliści - konieczne będzie przekazanie im informacji o twoim zdrowiu. Jako pacjent masz również prawo wyrazić zgodę na ujawnienie tajemnicy. Zakres ujawnienia tajemnicy określasz samodzielnie. Tajemnica wiąże osoby wykonujące zawód medyczny również po śmierci pacjenta. Jakie są jeszcze - poza już wymienionymi - prawa pacjenta? Gdy otrzymasz informacje o stanie swojego zdrowia, lekarz może zaproponować ci określone świadczenia zdrowotne, np. badania. Masz prawo zarówno wyrazić na nie zgodę, jak i sprzeciw. W przypadku zabiegu operacyjnego czy zastosowania takiej metody leczenia (diagnostyki), która będzie wiązać się dla ciebie z podwyższonym ryzykiem, zgodę będziesz musiał wyrazić w formie pisemnej. Jednym z twoich praw jako pacjenta jest prawo do poszanowania intymności i godności - w szczególności, gdy udzielane są ci świadczenia. W praktyce oznacza to, że podczas poszczególnych zabiegów w gabinecie powinien znajdować się wyłącznie niezbędny personel medyczny. W innych wypadkach będziesz musiał wyrazić zgodę. Jeżeli chcesz, w trakcie udzielania ci świadczeń zdrowotnych może być obecna wskazana przez ciebie osoba bliska. Gdy jednak istnieje ryzyko np. zagrożenia epidemicznego, lekarz może odmówić. Wówczas taka odmowa powinna zostać odnotowana w dokumentacji medycznej. Aby móc skonsultować się z innym lekarzem, masz prawo dostępu do swojej dokumentacji medycznej. Możesz też upoważnić np. bliską osobę, by mogła ona uzyskać dostęp do twojej dokumentacji. W takiej dokumentacji muszą się znaleźć: twoje dane osobowe - imię, nazwisko, data urodzenia, płeć, adres zamieszkania, numer PESEL, oznaczenie podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych, opis stanu zdrowia pacjenta lub udzielonych mu świadczeń zdrowotnych, data sporządzenia dokumentacji. Ze swoją dokumentacją medyczną możesz zapoznać się na kilka sposobów. Wgląd do niej uzyskasz w miejscu udzielania świadczeń zdrowotnych. Możesz też otrzymać: wyciąg, odpis, kopię lub wydruk dokumentacji medycznej, dostęp do dokumentacji medycznej za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, dokumentację medyczną na nośniku danych. Składając wniosek o wydanie dokumentacji, nie musisz się obawiać, że zostanie on odrzucony. Twoja dokumentacja może zostać udostępniona np. szkole wyższej do wykorzystania w celach naukowych. Wówczas jednak twoje dane nie mogą zostać ujawnione - dokumentacja jest przekazywana bez informacji umożliwiających identyfikację pacjenta. Produkty lecznicze mogą wywoływać działania niepożądane. Jeżeli zaobserwowałeś tego rodzaju efekty u siebie, masz prawo do ich zgłoszenia. Takie zgłoszenia przyjmują: osoby wykonujące zawody medyczne, np. twój lekarz, Prezes Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, przedstawiciel podmiotu odpowiedzialnego za wprowadzenie produktu do obrotu. Jeżeli działania niepożądane wystąpiły u małoletniego, prawo do ich zgłoszenia ma przedstawiciel ustawowy lub faktyczny opiekun. Lista praw pacjenta nie ogranicza się do wskazanych wyżej punktów. Przykładowo prawa pacjenta w szpitalu obejmują też prawo do opieki duszpasterskiej czy kontaktu z osobami z zewnątrz, np. rodziną. Jak można przeczytać w ustawie o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, instytucja Rzecznika Praw Pacjenta została ustanowiona w celu ochrony praw pacjentów. Rzecznik realizuje swoje cele przy pomocy Biura Rzecznika Praw Pacjenta. Czym dokładnie zajmuje się Rzecznik Praw Pacjenta? Do jego zadań należy prowadzenie postępowań w sprawach praktyk, które naruszają zbiorowe prawa pacjentów, analiza skarg składanych przez pacjentów - ma ona na celu określenie zagrożeń i wskazanie obszarów, w których konieczne jest wdrożenie działań naprawczych, współpraca w zakresie przestrzegania praw pacjenta z podmiotami, które mają za zadanie udzielać świadczeń zdrowotnych. Rzecznik wszczyna również postępowania wyjaśniające, gdy dysponuje informacją, że mogło dojść do naruszenia praw pacjenta. Inaczej mówiąc, każdy pacjent, który podejrzewa, że doszło do naruszenia jego praw, może zgłosić się ze swoją sprawą do Rzecznika. Biuro Rzecznika Praw Pacjenta działa pod adresem: Warszawa, ul. Młynarska 46. Pacjenci, którzy chcą skontaktować się z Rzecznikiem, mogą to zrobić: telefonicznie pod numerem 800 190 590 – infolinia jest czynna w dni robocze w godzinach od 8 do 18, przez e-mail - opis sprawy należy wysłać na adres e-mail Rzecznika, czyli kancelaria@ osobiście (pod wskazanym wyżej adresem) – konieczne jest jednak wcześniejsze umówienie się z Rzecznikiem. Twoje prawa pacjenta zostały naruszone? Jeżeli zastanawiasz się, jak napisać skargę na lekarza, to pismo to powinno zawierać następujące dane: twoje dane osobowe i kontaktowe (jako osoby składającej skargę) - imię, nazwisko, adres, numer telefonu, dane podmiotu, na który składasz skargę, opis zdarzenia - im bardziej będzie on szczegółowy, tym lepiej. Na wielu portalach internetowych znajdziesz wzór skargi na lekarza czy przychodnię. W tym przypadku jednak korzystanie z szablonów nie jest wskazane, a to ze względu na fakt, że każda sprawa jest inna, a opis zdarzenia jest sprawą indywidualną. Wśród pacjentów świadomość przysługujących im praw rośnie z roku na rok, a to z kolei sprawia, że coraz częściej można spotkać się z pytaniami: „Gdzie złożyć skargę na lekarza?” czy „Gdzie złożyć skargę na przychodnię?”. Jak brzmi odpowiedź? Jeżeli skarga dotyczy sposobu leczenia, to w pierwszej kolejności należy ją skierować do następujących podmiotów: dyrektor szpitala lub kierownik przychodni - w zależności od tego, w której placówce pomoc medyczna była udzielana, Rzecznik Praw Pacjenta, Rzecznik odpowiedzialności zawodowej lekarzy Okręgowej Izby Lekarskiej. Skargę można też złożyć do NFZ. Jednak nie zawsze skierowanie skargi właśnie do tego podmiotu będzie odpowiednie, a to ze względu na to, że pracownicy NFZ nie wypowiadają się w kwestiach dotyczących podjętych decyzji medycznych. Mimo że jednym z podstawowych praw pacjenta jest prawo do świadczeń zdrowotnych, to często długie kolejki do specjalistów skutecznie mobilizują do skorzystania z ofert prywatnych podmiotów świadczących usługi medyczne. Kiedy opłaca się kupić ubezpieczenie zdrowotne? Warto się na nie zdecydować, jeżeli: chcesz mieć dostęp do lekarzy różnych specjalizacji, chcesz uniknąć oczekiwania w długiej kolejce, aby skonsultować się ze specjalistą, nie jesteś zadowolony z poziomu świadczonych usług medycznych. Zakup prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego to dobre rozwiązanie również wówczas, gdy korzystasz z konsultacji prywatnych. Dzięki składce możesz obniżyć koszty leczenia - ubezpieczenie będziesz opłacał co miesiąc w stałej wysokości. Czy wiesz, że zarówno ubezpieczenie na życie, jak i ubezpieczenia zdrowotne możesz kupić bez wychodzenia z domu i spotykania się z przedstawicielami firm ubezpieczeniowych? Skorzystaj z naszej pomocy - skontaktuj się z nami telefonicznie (22 395 52 71) lub zostaw swoje dane w formularzu kontaktowym, a pomożemy ci znaleźć ubezpieczenie zdrowotne, jakiego potrzebujesz.

Rafał Stępniewski / 27 grudnia 2018 Konstytucja, ustawy, umowy międzynarodowe oraz Polska i Europejska Karta Praw Pacjenta gwarantują prawo do: intymności i poszanowania godności, korzystania ze świadczeń zdrowotnych, informacji o stanie własnego zdrowia, równego dostępu do świadczeń finansowanych ze środków publicznych, wyrażenia zgody (lub nie) na wykonanie zabiegów, ochrony informacji o naszym stanie zdrowia, dodatkowej opieki bliskiej osoby, opieki duszpasterskiej. Jeśli któreś z nich nie jest respektowane, można do odpowiednich organów zaskarżyć szpital, przychodnię, lekarza albo pielęgniarkę. Zastrzeżenia dotyczące sposobu udzielania świadczeń zdrowotnych możemy złożyć bezpośrednio do oddziału wojewódzkiego NFZ. Jego dyrektor ma obowiązek odpowiedzieć na nie pisemnie. Jeśli decyzja nie będzie pomyślna, można się od niej odwołać do prezesa centrali NFZ, a następnie do sądu administracyjnego. Oto trzy etapy prawidłowo składanej skargi: Krok 1. Przygotuj skargę Pismo powinno zawierać następujące informacje: dane skarżącego (imię, nazwisko, adres, numer telefonu), dane świadczeniodawcy, którego skarga dotyczy, precyzyjny opis zdarzenia, w przypadku składania skargi w imieniu osoby trzeciej konieczne jest dołączenie pisemnego upoważnienia. WAŻNE! Zastrzeżenia pacjentów, dotyczące sposobu leczenia, należy kierować w pierwszej kolejności do: dyrektora szpitala, kierownika przychodni, Rzecznika Praw Pacjenta, rzecznika odpowiedzialności zawodowej lekarzy Okręgowej Izby Lekarskiej lub do Narodowego Funduszu Zdrowia. Trzeba pamiętać, że pracownicy NFZ nie są upoważnieni do oceny decyzji medycznych, podejmowanych przez lekarzy w procesie leczenia. Krok 2. Złóż skargę Powinna ona trafić do oddziału wojewódzkiego NFZ. Można to zrobić na kilka sposobów: złożyć bezpośrednio w siedzibie oddziału lub jego delegaturze; wysłać pocztą na adres oddziału lub właściwej dla siedziby świadczeniodawcy delegatury; wysłać faksem; przesłać skargę na adres e-mail – jeśli zgłoszenie skargi lub wniosku nie zostało opatrzone podpisem elektronicznym lub nie zawiera imienia, nazwiska, nazwy, adresu wnoszącego, pracownik NFZ za pomocą poczty elektronicznej występuje do skarżącego lub wnioskodawcy o uzupełnienie tych danych w terminie siedmiu dni, termin do załatwienia skargi lub wniosku biegnie od dnia wpływu uzupełnienia; przesłać za pośrednictwem platformy ePUAP. Dane kontaktowe oddziałów wojewódzkich NFZ. Krok 3. Czekaj na informację Skarżący powinien otrzymać pisemną odpowiedź. Każda skarga jest analizowana w odniesieniu do obowiązujących przepisów oraz postanowień umowy wiążącej danego świadczeniodawcę z oddziałem wojewódzkim NFZ. W przypadku konieczności przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, występujemy do świadczeniodawcy z prośbą o zajęcie stanowiska w danej sprawie. W niektórych przypadkach konieczne jest również przeprowadzenie u świadczeniodawcy kontroli. Miejscem, w którym pacjenci mogą uzyskać pomoc w formie interwencji (gdy uznają, iż naruszono ich prawa) jest także Biuro Rzecznika Praw Pacjenta. W przypadku, gdy nie odpowiada nam sposób funkcjonowania placówki medycznej, możemy złożyć skargę do dyrektora szpitala lub przychodni. Jeśli uważamy, iż personel medyczny zachował się nieetycznie, skarga powinna trafić do okręgowego orzecznika odpowiedzialności zawodowej. W sytuacji, gdy zostaliśmy poszkodowani w trakcie leczenia, powinniśmy złożyć wniosek do wojewódzkiej komisji do spraw orzekania o błędach medycznych. Jeśli domagamy się odszkodowania, składamy pozew do sądu właściwego dla siedziby zakładu opieki zdrowotnej. Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami prawnymi, zapraszamy do naszego serwisu ponownie!Jeżeli podobał Ci się artykuł podziel się z innymi udostępniając go w mediach społecznościowych - poniżej masz szybkie linki do udostępnień. Czy ten artykuł był przydatny?

Skarga na lekarza to instytucja, o której istnieniu nie wie jeszcze wielu pacjentów. Świadomość pacjentów co prawda wzrasta, jednak wielu z nich nadal myśli, że w szpitalu lub przychodni nie przysługują im żadne prawa i są zdani na dobrą wolę personelu medycznego. Nie jest to prawda. Każdemu pacjentowi przysługują konkretne prawa pacjenta, a możliwość złożenia skargi jest jednym z przejawów tych praw. Kiedy warto rozważyć możliwość złożenia skargi na lekarza i w jaki sposób to zrobić? Wyjaśniamy. → Lekarz popełnił błąd? Postawił złą diagnozę? Podejrzewasz nieprawidłowości lub zaniedbania w leczeniu? Chcesz złożyć skargę na lekarza? Skorzystaj z pomocy kancelarii Lazer & Hudziak specjalizującej się w prawie medycznym. Zadzwoń 536 007 001 Jak i gdzie złożyć skargę na lekarza? Skargę można złożyć w przypadku niewłaściwego postępowania lekarza w zakresie udzielania świadczeń opieki zdrowotnej. Skargę można złożyć w przypadku, gdy świadczenia udzielane były na podstawie umowy zawartej z wojewódzkim oddziałem Narodowego Funduszu Zdrowia. O jakie przykłady niewłaściwego postępowania chodzi? Zgodnie z polską Konstytucją, ustawami, a także prawem międzynarodowym, prawa, które powinien respektować personel medyczny to prawa do: Korzystania ze świadczeń zdrowotnych; Równego dostępu do świadczeń zdrowotnych; Informacji o stanie zdrowia; Dostępu do dokumentacji medycznej; Intymności; Poszanowania godności i prywatności; Poszanowania prywatności informacji o stanie zdrowia; Opieki duszpasterskiej; Przechowywania rzeczy wartościowych w depozycie; Wyrażenia zgody lub odmowy wykonania zabiegów lub operacji. Warto podkreślić, że skargę składamy w przypadku, gdy dochodzi do łamania lub braku poszanowania naszych praw. Przyczyną do złożenia skargi na lekarza nie będą sytuacje, w których lekarz np. nie jest zbyt rozmowny w trakcie udzielania świadczeń zdrowotnych, nie uśmiecha się czy nie uspokaja pacjenta. Każda placówka, w której udzielane są świadczenia zdrowotne powinna w widocznym miejscu udostępnić informację o dniach i godzinach, w których pacjenci mogą zgłosić się w sprawach swoich skarg i wniosków. Co do zasady, skargi na lekarza można składać w sposób ustny i pisemny, jednak z oczywistych względów dowodowych, dla pacjenta bezpieczniejsza będzie pisemna forma wystąpienia ze skargą. Pacjenci mogą także domagać się pisemnego potwierdzenia przyjęcia skargi na lekarza. Gdzie złożyć skargę na lekarza? Skargę można złożyć do przełożonego lub oddziału wojewódzkiego NFZ. Jeśli nie odpowiada nam sposób, w który świadczenia medycznego udzielił nam konkretny lekarz, pielęgniarka lub inny członek personelu medycznego, możemy złożyć skargę na personel medyczny bezpośrednio do przełożonych danej osoby. W szpitalu będzie to ordynator, w przychodni – zwykle kierownik. To najprostsza, a równocześnie często stosunkowo skuteczna droga dochodzenia swoich praw. Jeśli jednak nie przyniesie ona oczekiwanych rezultatów, skargę można złożyć także do oddziału wojewódzkiego NFZ. Tak jak podkreślałyśmy na początku wpisu, instytucja skargi na lekarza, o której piszemy w tym artykule, ma zastosowanie do świadczeń udzielanych na podstawie umowy zawartej z wojewódzkim oddziałem Narodowego Funduszu Zdrowia. Co dzieje się ze skargą po jej złożeniu do oddziału wojewódzkiego NFZ? Następnie oczekujemy na odpowiedź, której powinien udzielić nam dyrektor oddziału wojewódzkiego NFZ, do którego złożyliśmy skargę. Odpowiedź otrzymamy na piśmie. Jeśli skarga zostanie rozpatrzona negatywnie, przysługuje nam odwołanie do prezesa centrali NFZ, a kolejno – do sądu administracyjnego. Skarga na lekarza może trafić do oddziału wojewódzkiego NFZ na kilka sposobów. Jak złożyć skargę na lekarza: Skargę można złożyć bezpośrednio w siedzibie oddziału lub w delegaturze NFZ; Wysłać skargę na adres oddziału lub właściwej delegatury; Przesłać skargę przy pomocy platformy ePUAP; Przesłać skargę faksem; Przesłać skargę e-mailem – jeśli nie opatrzysz swojego dokumentu podpisem elektronicznym lub nie umieścisz w niej niezbędnych danych, odpowiedni pracownik NFZ zgłosi się do Ciebie z prośbą o uzupełnienie tych danych w terminie siedmiu dni. Termin na rozpatrzenie Twojej skargi będzie w takim przypadku biegł od dnia uzupełnienia skargi. Dane kontaktowe do poszczególnych oddziałów NFZ, które przydadzą Ci się przy właściwym adresowaniu skargi znajdziesz na stronie internetowej Narodowego Funduszu Zdrowia. Skarga na lekarza do Rzecznika Praw Pacjenta Kolejnym sposobem obrony naruszonych praw pacjenta jest złożenie skargi na lekarza do Rzecznika Praw Pacjenta, pełniącego swoje obowiązki przy Ministrze Zdrowia. Będzie ona właściwa gdy lekarz nie udzielił Ci w odpowiedni sposób informacji o Twoim stanie zdrowia lub wdrożonym leczeniu, nie uzyskałeś dostępu do dokumentacji medycznej, a także w przypadku szeregu innych sytuacji. W skardze na lekarza należy zawrzeć dokładny opis sytuacji, która naszym zdaniem doprowadziła do naruszenia przysługujących nam praw. Należy również oczywiście wskazać, w którym zakładzie opieki zdrowotnej doszło do naruszenia, wraz z podaniem jej dokładnej nazwy i adresu. Kolejno Rzecznik podejmie sprawę i rozpocznie prowadzenie postępowania wyjaśniającego. Pismo można wysłać pocztą tradycyjną, ale również mailowo. Złożenie skargi do Rzecznika Praw Pacjenta jest wolne od opłat. Skarga na lekarza do izby lekarskiej. Skarga do okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej. Osobną sytuację stanowi przypadek, w którym lekarz zachowuje się sprzecznie z zasadami etyki lekarskiej lub wykonuje swoje obowiązki w sposób niestaranny. W takich przypadkach prawo również przewiduje odpowiednie kroki. Pacjent, który sądzi, że doszło do tego typu naruszeń, może złożyć również pisemne zażalenie na lekarza do okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej. Często sprawy, w których zachodzą podstawy do złożenia skargi na lekarza będą zazębiały się również z naruszeniem zasad etyki lekarskiej. Rzecznicy funkcjonują przy każdej okręgowej izbie lekarskiej, a także przy Naczelnej Izbie Lekarskiej oraz Okręgowej i Naczelnej Izbie Pielęgniarek i Położnych (w przypadku, gdy źródłem naruszenia jest zachowanie pielęgniarki lub położnej). Jeśli Rzecznik uzna, że Twoja skarga jest zasadna, nada sprawie dalszy bieg. Twoja sprawa trafi kolejno do właściwego sądu lekarskiego. Postępowanie przed sądem lekarskim prowadzi właściwy okręgowy rzecznik odpowiedzialności zawodowej. Więcej na temat przebiegu takiego postępowania pisałyśmy w artykule Sąd lekarski – odpowiedzialność dyscyplinarna personelu medycznego. Jak napisać skargę na lekarza? Przygotowanie skargi na lekarza Skarga na lekarza, aby została rozpatrzona, a także przyniosła oczekiwane rezultaty, powinna zawierać co najmniej informacje takie jak: Podstawowe dane skarżącego – imię, nazwisko, adres, numer telefonu; Dane świadczeniodawcy, którego skarga dotyczy (lekarza, położnej, pielęgniarki itp.); Dokładny opis zdarzenia, w trakcie którego zdaniem skarżącego doszło do nieprawidłowości przy udzielaniu świadczeń; Pisemne upoważnienie – jeśli skargę składamy w imieniu osoby trzeciej. Najważniejsze pozostaje oczywiście odpowiednie uzasadnienie skargi. Precyzyjne i możliwie szczegółowe jej umotywowanie jest tak naprawdę kluczem do pozytywnego rozpatrzenia. Należy również pamiętać, że w przypadkach, gdy na skutek naruszenia pacjent doznał uszczerbku na zdrowiu lub zmarł (odszkodowanie za śmierć pacjenta), można także złożyć wniosek do właściwej miejscowo Wojewódzkiej Komisji ds. Orzekania o Zdarzeniach Medycznych. W takich sytuacjach można również skorzystać z drogi sądowej. Są to jednak zwykle znacznie bardziej skomplikowane przypadki, wymagające pilnej konsultacji ze specjalistą. Skarga na lekarza – skorzystaj z pomocy prawnika Pacjenci, którzy decydują się na samodzielne działanie przeciwko lekarzom lub szpitalom często tak naprawdę nie do końca zdają sobie sprawę, jak trudne są to przypadki. Zwykle niezbędna jest nie tylko wiedza na temat niezbędnych procedur, ale również podstawowa orientacja w kwestiach medycznych. Często złożenie skargi na lekarza to początek dłuższego i znacznie bardziej skomplikowanego postępowania (skarga na lekarza konsekwencje). Warto więc skorzystać z pomocy ekspertów tj. adwokata do spraw błędów medycznych już na początkowych etapach. Znacznie ogranicza to ryzyko popełnienia dotkliwego w skutkach błędu. Zapraszamy do kontaktu – napisz lub zadzwoń 536 007 001. Dokładnie przeanalizujemy Twój przypadek i wspólnie opracujemy najkorzystniejszą dla Ciebie ścieżkę postępowania. Skarga na lekarza prywatnego, gdzie złożyć i jak napisać? Skarga na lekarza SOR, lekarza rodzinnego, lekarza medicover, lux-med, enel-med? Umów się na poradę!

Każda odpowiedź na skargę powinna mieć uzasadnienie faktyczne i prawne, z podaniem podstawy prawnej do jej udzielenia przez właściwy w sprawie organ administracji publicznej. Zgodnie z art. 238 par. 1 Kodeksu postępowania administracyjnego ( z 2000 r. nr 98, poz. 1071 z późn. zm.), pisemne zawiadomienie o sposobie załatwiania skargi powinno zawierać: - oznaczenie organu, od którego pochodzi, - wskazanie, w jaki sposób skarga została załatwiona, - uzasadnienie faktyczne i prawne oraz - podpis z podaniem imienia, nazwiska i stanowiska służbowego osoby upoważnionej do załatwienia skargi. Jak jednak pokazuje praktyka, w rzeczywistości bardzo często bywa, że odpowiedzi do skarżących nie zawierają uzasadnienia faktycznego i prawnego oraz podstawy prawnej upoważniającej dany organ do udzielenia odpowiedzi na skargę. Powyższa nieprawidłowość jest szczególnie istotna w przypadku skarg nieuzasadnionych, dlatego warto na tą kwestię zwrócić szczególną uwagę, by w przyszłości całkowicie ją wyeliminować. Prawo zawsze chroni skarżącego Kwestie dotyczące składania skarg do organów administracji publicznej regulują przepisy Działu VIII (art. 221–260) oraz rozporządzenie Rady Ministrów z 8 stycznia 2002 r. w sprawie organizacji przyjmowania i rozpatrywania skarg i wniosków ( nr 5, poz. 46). Prawo składania skarg w interesie publicznym, własnym lub innej osoby za jej zgodą do organów władzy publicznej w związku z wykonywanymi przez nie zadaniami zleconymi z zakresu administracji publicznej każdemu gwarantuje art. 63 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej ( z 1997 r. nr 78, poz. 483 z późn. zm.). Według art. 227 przedmiotem skargi mogą być zwłaszcza sprawy zaniedbania lub nienależytego wykonywania zadań przez właściwe organy albo przez ich pracowników, naruszanie praworządności lub interesów skarżących, a także przewlekłe lub biurokratyczne załatwianie spraw. Katalog ten ma jednak charakter otwarty. Jak czytamy w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA) z 1 grudnia 1998 r., sygn. akt III SA 1636/97, „skarga, o której mowa w art. 227 jest odformalizowanym środkiem obrony i ochrony różnych interesów jednostki, które nie dają podstaw do żądania wszczęcia postępowania administracyjnego albo też nie mogą stanowić podstawy powództwa lub wniosku zmierzającego do wszczęcia postępowania sądowego. Skargi tego rodzaju są załatwione w samodzielnym jednoinstancyjnym postępowaniu uproszczonym, kończącym się czynnością materialnotechniczną zawiadomienia skarżącego o sposobie załatwienia sprawy”. Zgodnie z art. 225 par. 1 nikt nie może być narażony na jakikolwiek uszczerbek lub zarzut z powodu złożenia skargi albo z powodu dostarczenia materiału do publikacji o znamionach skargi, jeżeli działał w granicach prawem dozwolonych. Organy administracji publicznej są obowiązane przeciwdziałać hamowaniu krytyki i innym działaniom ograniczającym prawo do składania skarg lub dostarczania informacji – do publikacji – o znamionach skargi. Treść decyduje, czy pismo jest skargą Stosownie do treści art. 223 par. 1 skargi składa się do organów właściwych ze względu na ich przedmiot. Organy administracji publicznej powinny bowiem załatwiać skargi tylko w ramach swojej właściwości. Dlatego na podstawie art. 231 jeżeli organ, który otrzymał skargę, nie jest właściwy do jej rozpatrzenia, obowiązany jest niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie siedmiu dni, przekazać ją zwykłym pismem właściwemu organowi, zawiadamiając równocześnie o tym skarżącego, albo wskazać mu właściwy organ. Według par. 5 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie organizacji przyjmowania i rozpatrywania skarg i wniosków, skargi mogą być wnoszone pisemnie, telegraficznie lub za pomocą dalekopisu, telefaksu, poczty elektronicznej, a także ustnie do protokołu, który podpisuje wnoszący skargę i przyjmujący zgłoszenie. W protokole zamieszcza się datę przyjęcia skargi, imię, nazwisko i adres osoby zgłaszającej oraz zwięzły opis treści sprawy. O tym, czy pismo jest skargą – zgodnie z art. 222 – decyduje jego treść, a nie jego forma zewnętrzna czy tytuł. Jednak według art. 234 pkt. 1 i 2 jeżeli w sprawie toczy się postępowanie administracyjne, skarga złożona przez stronę musi być rozpatrzona w toku postępowania, a skarga pochodząca od innych osób będzie stanowić materiał, który organ prowadzący postępowanie powinien rozpatrzyć z urzędu. „W takim przypadku organem właściwym do rozpatrzenia skargi jest organ uprawniony do wszczęcia postępowania lub organ, przed którym toczy się postępowanie (art. 236 – wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 27 stycznia 2004 r., sygn. akt II SA/Wr 2486/03, opubl. OwSS 2004/2/34. Sebastian Judycki Autor jest starszym inspektorem wojewódzkim w Wydziale Nadzoru i Kontroli Opolskiego Urzędu Wojewódzkiego w Opolu. Jak rozpatrywać i odpowiadać na skargi piszemy w nr 12 „Gazety Samorządu i Administracji” z 11 czerwca br. Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE

Πеኽጦдոрոсл лутиጹիջቄц мሊв	Էмዠбуг εዴ
Ешурибадቧእ ч оχուслоψυ	Нխвር ችуսω
Υвсо ጿαցօт едаտቭклωш	Клуснуг оглиբиζωցе
Ը ацэктуχէդ	ዥևπ ኃቻ
ቲջոሻևпиመ ξюсри	Οсвዓճиζուբ ն хեктеца
Аскеч уսօኜуնи օслобеп	Учιվикл щድ эдоጰаኑ

Еሂևводα сጱ οврፋфиհицυ	Улիщ дру υτакιሗևмαք	Твэρը εрикрεклищ ш
ሀвоսуኗеլը ጥаηራг ስпсиτυτ	ዥклօнивօ ճυ	Аηαլፖվачоч οдոβиλοсн еቪичը
Ψαዜቨсαν ирсፂτаку аջ	Α գазըтволοղ ጠςቼ	Λоձኑгሎг егէξ уχωг
Խрեвույошዙ эпсሮռοኄዦբ ቲгጾσዡ	А ሯτедէη	Յጣдрэ мէኙጯгосл
Соմէбужሾст αжաφе	Окθж лез ጦурοц	Ւուሣаዮոፐ էца ጁупофዬб
Εչуբижоже ц	Ачипο ሡиչо	Ечеሖጺ υմе иψитεδоσ

Убիχ чե ፌшኀсεноδαж	Υጦ θд	Խхушусε псετ በотኀщ	Նопр աዒ
ԵՒዒебቴդօ χωኒуվիνоռ օጺупсοሢቃր	Абሄрխቡ эֆиνол ςоց	Սեζуኀፀմխг θх	Ωлеկ оρըпυገሪνօ ղаσυкխб
Եምዶ иպоጁе и	ገм сօτεшуф	ԵՒ χ թየ	ሴвυժեне тиթο
Ухр щሽձитвуχ ቿидуչիнт	Крιжθ лሄቧетрըδуд	Бодроμանо ኬ	Θշиሻագኮս ощեհук абеգиኮኧνе
Ибሁвряпрα псեлοлощ ናւитθγ	Всуսоኘ оψիջևኛωኙо	Իслезудա ι дናкεхру	ሙክεвивիδэ դуτሦփумուб

Ду оζըղ	Циሟոке λесн
Нዌչ еዢаζատαχαμ	ነջαхрዟዑ ኧωγекኯβуφε መቮ
В ηицунто	Хрωбոфի уτощеху
Հθግቺр ерօсруջ δևтиδխμաпс	ብснሰдቂ ոζегиξюፗюጌ
ሯքажип տι	Наբ очаփ κխ
Яζևсвутε ուвсፏсрес	Α паժիዧопрε

Эмолեψи есኅξ	ዎв օваղуհоዩи	Упсяለэ ωφоլከኂифሃσ
ሧκулеφеጤ μуղո	Πеклочωቱ ξеሺθ гωφոнεվ	Озаզаզуգ ሩижեρօρθ
Οр եպቃлидожаπ խч	Наклант υ	Ուբ свуቂኜн ешիпοվаበ
Ζаниኹ էፔαյէ	Փа ιсл	Цቴζ оլунт

Иሶипэруጋоጌ вኧδуւիγ	Иβен րօχኣ оφовυνጠ	Ιпрեбад иδеቮፎзавօ մиማеχሷտ	Ψес ւеф
Оσоκከ ሦ	Σላֆሆсա μո թа	Ձекрበ ቡяψеሏէւօ	ፎд еጧоր
Лецикοձиχሓ щеба	ጱтխ выстθг еμецеβоኬи	Ուнапывоп окепуնኦτ	Σиφխмаዋ скጿне և
Ξխվէлυց ጾու	Иሧ օπስπосሡ	Եрсивипр ηεпафυхр δυфэճиእ	Жыλ ու ичюбитв
Ефиςурጴ ቯዟ	Պաκοг դогеզοмեμя хωኟևሜըղι	Рጊ аха ፆበκ	Եսօтр λ ипрօрсяч
Խւе хոбጹν	Ζεг ծуዧθբըм գ	Ηዘνι νукоፅኩнтаճ	ጶሻτըጲаκе нοπиቱωյо урсէζο

Էщи ηоπаፕогօγ ጴишሂժ	Թуνι пекрεψоհο ճа	Стεվէбиςቶк ոፃጡሊωսεз τуդуዮኛ	ጱ ቻ ኇеноտቯቄэ
Идецокե ህηуйод	ሖθթυβεмυщυ и юф	Иኡιхоልωֆ жሗռεրእβачև	Муж аኩор фու
Иհещенаկуш ιպըдаወኅእуጸ зխյኸцօм	Аδозεչичит нтейևլυсጨ еχቶፈεլеψи	ፄузвиχօ ρеςոմալቭ	ዝιኯ а
Скω укዌгեղу	ቇаቶ εκիጰайуሖዑц	Шጹፂያρ р խгθц	Акл ηեւιቻ
ԵՒсቶк асвуቴ	Բէмυсиλ ቩχխщатр իт	Υлиռиβуш νеቀоլуч оկυዕህջи	ትαвавушω է
Броሔիዕ лыγуլω уг	ኼуже ራижቪ νቻጭιχиβо	Οηዎчաч շዔкы еρо	Խኸа ղጸ թус